İki abinin ölümüyle derinleşen kan davası, iki gencin evliliğiyle son bulmak zorundaydı. Onlar için bu bir sevda değil, mecburiyeti. Ama her mecburiyet, içinde yeni bir yol saklıdır. Bu hikâye; intikamla sevdanın, töreyle özgürlüğün, acıyla umudun kesiştiği bir yolculuktur.

Gardiyan beni ters kelepçe yapmak üzereyken bir daha ileriye fırladım ve kafam Deren'in göğsüne denk geldiğinde, onu omuzlarından sertçe arkaya ittim. Yumruklarımı göğsüne doğru vurup tekmelerken saçlarım sürekli yüzüme düşüp duruyordu. Deren hâlâ aynı kayıtsızlıkla beni izlerken, "Yalvaracaksın!" Diye bağırdım tekrardan. Gardiyanlar sert bir uyarıyla beni ikinci kez yakalayıp ters kelepçe yapmak için yere düşürdüğünde, Deren sanki yere uzanabilmem için bir adım geriye çıktı. Aşağıdan ona, alev alev gözlerle bakarak başımı salladım. "Benden bir çocuğun olması için yalvartacağım seni." Hikâyede +18 unsurlar yer almaktadır!

Tam gidicektimki belimi tutan eli durdurdu beni. Tekrardan ona döndüğümde elini cebine attı ve bir kutu çıkardı. O kutunun içinde ne olduğunu bilmemek aptallık olurdu. Yüzük... Kutuyu alıp içindeki yüzüğü çıkardı, boş kutuyu ise yatağa fırlattı. Boşta kalan iri eliyle sol elimi kavradı, yüzük parmağıma yüzüğü taktı. Tek taşı olan bir yüzüktü bu, ama tek taşı gül şeklinde ince ince işlenmişti sanki. Daha önce hiç gül şeklinde bir tek taş görmemiştim. Özel olarak yaptırmıştı galiba... ama neden gül yaptırmıştı? "Neden gül?" Diye sordum çatallaşmış sesimle. Elini elimden çekip deniz mavisi gözlerini kahvelerime dikti. "Benim bu alemde lakabım Ayaz..." diye açıklama yapmaya başladı. "sende artık benimsin, karımsın, artık bir Ayaz gülüsün" dediğinde ifadesizce gözlerine baktım. Hoşuma gitmişti ama bunu ona belli etmedim.