zuvayus
- Reads 1,165
- Votes 611
- Parts 9
𝗗𝗶𝗻𝗮 𝗜şı𝐤
Hayat... bana hiçbir zaman iyi davranmadı. Her şeyimi kaybettim.Benim en güvenli limanımı, en yakın arkadaşımı,Abimi... bir gün ansızın gitmişti. O günden sonra, dünya gri bir perde gibi üzerime çökmüş, nefes almak bile zorlaşmıştı.
Gözlerim... kahverenginin en koyusundan, yorgunluğun ve avcının gölgesiyle kararmıştı. Her bakışımda sakladığım hikâyeler vardı; anlatamadığım, kimsenin bilmeye cesaret edemeyeceği hikâyeler. İnsanlar bana sadece bakıyor ama ruhuma dokunamıyordu; çünkü bu gözlerimde saklı olan, kolayca anlaşılacak bir şey değildi.Şu koca cihanda kendime bir yer bulamamıştım,bulduğum yerleri harap etmiştim,çıkmazdaydım ama abim öldüğü gün ansızın istemeden bir dönüme girmiştim,sanki tükendiğim yerden tekrardan dirilmiştim.