Kız kardeşinin ayıbı onun üstüne kaldığında adı çıktı ve köyde uzun zamandır onu isteyen adama da gün doğdu. Sonunda aradığı fırsatı bulmuş, onu kendine gelin etmeye az kalmıştı...

İnsan çocuk yaşta ağzından çıkan tek bir cümlenin hayatını değiştireceğini bilemezdi. Çocuk aklı ileriyi tahmin edemezdi. Anisa daha çocuktu ve annesinin ihanetini babasına söylediğinde yuvalarının dağılacağını fiziksel ve psikolojik şiddete maruz kalacağını bilemezdi. Ondan sonra hiçbir şey yolunda gitmediği gibi kendini zorla abisine kabul ettirme işinde başarılı olabilecek miydi? Bıkmış, usanmış bir halde düştü yollara yanında can dostu Mırmır'ıyla. Gelişine sevinmeyen abisinin evlenmek üzere olduğunu da bilmiyordu. Bir de abisinin can dostuna aşık olacağını. Telsizci olmanın en iyi yanı operasyonlardan anında haberinin olmasıydı. En kötü yanı ise sevdiğinin haberini almaktı. "Yüzbaşı Bozan yaralandı... Yüzbaşı Bozan ölüyor komutanım... Helikopter istiyoruz. Çok kan kaybediyor..."

Ben boşanmış öğretmen bir babanın kızıyım. Yıllar önce, ben henüz on yaşındayken tayin edildiği Karadeniz bölgesinde aşık olup evlendi. Beni de beraberinde getirdi elbette, çünkü benim annem sorumsuz bir kadın, beni onun eline bırakmadı. Saf Karadeniz'li kadının bir kızı vardı, kendisi ablam olur Zeynep. Babam ve eşi yıllardır birbirini bulmanın huzurundan mıdır bilmem, sakin ama mutlu bir hayat yaşıyorlar. Ben lisede çıktım buradan. Ankara'da liseyi hemşirelik olarak okudum. Üniversiteyi kazanamadım, bende boş durmayayım, babamın yanına geleyim dedim, geldim. On sekiz, on dokuz, yirmi ve yirmi bir yaşlarımda buralardaydım. Sağlık ocağında yardımcı hemşirelik yaptım. O sıralarda babamın eşi Hanife annenin, ahiretliğinin asker oğluyla nişanım takıldı. Tam düğün arefesinde nişanlım olan Halil Yaman, eski sevgilisi, çok sevdiği kız ona kaçınca beni terk etti. Benim adım Tuğba, ben bu şehirden dargın gittim. Yağmurlu bir günde, onların çaylığında birlikte olmuştuk. O sarhoştu, ben aşk dolu. İkimizde nasılsa evleniyoruz dedik ve olanlar oldu. Sonra dünyam başıma yıkıldı, öyle böyle değil ama. Çok şey götürdü benden Halil Yaman ama özümü unutmayayım, çizgimden çıkmayayım diye bana kızımı bıraktı. Tuğçe sıkı sıkı tutunduğum, kendimi adadığım oldu. Ben onunla hayatta kaldım. Yoksa hissettiğim şeyle ölürdüm. Öyle buruk, öyle yamalı bir sevda.

İpek yetim ve öksüz bir asker kızıdır. Ailesinin kaybı onda büyük bir travma yaratır. Bir gece kız arkadaşıyla dışarıya çıktığında genç ve yakışıklı bir adamla tanışır. Bütün geceyi onunla geçirir ve sabahında onun asker olduğunu öğrenir. Ondan korkup kaçarken araba çarpar ve hafızasını kaybeder. Bundan bir yıl sonra tayini çıkar Artvin'e ve kader ağlarını örmüş, onları yine bir araya getirmiştir. Murat amcasını ziyarete geldiği gün İpek'i görür. O geceden beri aklından çıkmayan kızın onu hatırlamadığını ve üstüne üstlük buz gibi olduğunu görünce iyice bilenir. Kendini hatırlatmakta kararlıdır ama ne var ki İpek zaten hatırlıyordur. Hafıza kaybı tam anlamıyla yalandır. Ondan kaçarken, onun ailesinin içine girdiğini öğrenince bu sırrı saklamakta güçlük çeker. Asla bir askere aşık olmayacaktı. Bundan hep korkmuştu ama tek bir gecede kalbinin içini doldurmuştu o asker. Ona bu kadar yakın olunca kaçmak pekte mümkün olmayacaktı...

Seneler evvel iftiraya uğrayan Gülnihal ailesiyle birlikte memleketini terk etti. Yirmi dört sene sonra kızı Nilüfer'in tayini oraya çıktı ve Nilüfer karanlık geçmişin içine girdi. O zamanlar askerde olan babasının şimdilerde derbeder olduğunu öğrendi. Anne ve babası hâlâ birbirine sevdalıydı. Nil ise sevdanın ne demek olduğunu geldiği yerde öğrenecekti. Geçmişin sırları açığa çıkmak için meydan kolladı. Nil babasının ailesi ve annesinin ailesi arasında kalırken annesinin alev alev sevdasının arkasında durabilecek miydi?

Kaçmayı tek çare olarak gördüğüm memleketime iki çocuğumla birlikte dönüyordum... Ardımda neler neler bıraktım oysa. Katı bir baba, hasta bir anne, deli fişek bir nişanlı. Giderken hepsinden kaçtım ama dönerken koca bir şehirdi kaçtığım. Hatalarım omuzlarımda bir yüktü. Hakkını helal et diyemem kimseye...

Bir kadın şiddetten kaçıyor, dört aylık bebeğiyle hiç oturmadan, yorulmadan çalışıyor. Çok kere ölümden dönmüş olan kız hayatta kalmak için İstanbul'da ailesinden gizli bir yaşam sürüyor. Bir gün genç bir adamın evine temizliğe gidiyor ve işte ondan sonra etrafına ördüğü yalnızlık duvarları yıkılıp içeriye kaçtığı insanlar giriyor ve Yağmur için hayat bir daha eskisi gibi olmuyor. Çocuğunun konforunu düşen Yağmur tek başına ayaklarının üzerinde durabilen güçlü bir kadındır. Ama çok fazla sırrı, çok fazla göz ardı ettiği kırgınlıkları vardır...