[Tamamlandı] "Öptün" dedi. "Geçti tüm yaralarım" "Öptün. İyileşti dünüm, bugünüm yarınım" Yazmaya başlama tarihi; 08.08.23 Yazmayı bitirme tarihi; 26.08.23

"Gözleri güneşin bir parçasını saklıyordu. Sanki güneşten ufak bir parça alıp gözlerine ekmişlerdi de sonuç ne olur diye merak etmişlerdi. Mesela bir çiçeğe baksa, çiçek büyür müydü? Pencereden içeri sızsa, karanlık aydınlanır mıydı? Gün, onun hatırına doğar mıydı? Benimse sırtıma düşmüş dünyalar vardı. Güneş gözlerini bana dikiyordu. Bir çiçek büyüyordu. Karanlığın bir kısmı nihayet aydınlanmıştı. Günü getirmişti, haklılardı. Sırtıma düşmüş, enkazlaşmış tüm dünyalar ise onunla bildikleri tek yörüngeden şaştı." 23.1.18

"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım." Gözlerini gözlerimden ayırmadan sıkıntılı bir nefes çekti ciğerlerine. Kelimelerini özenle seçtiği o kadar belliydi ki, söyleyeceği şeyi söylemek aynı zamanda da bunu beni kırmadan yapmak için kendisini frenliyordu. "Kendinize bunu yapmayın. Size defalarca söyledim, benim hayatımda böyle bir şeye yer yok." Birkaç gündür ağlamaktan kuruyan gözlerim son cümlesiyle tekrar dolarken ona belli etmemek için başımı yere eğdim. Zorlamayacaktım, onu sevmem için onun sevgisine ihtiyacım yoktu. Ben onu, onsuz da severdim. "Anladım." dedim fısıltıyla. Eğer yüksek sesle söyleseydim ses tellerimin titrediğini anlardı. Karşısında sevgi dilenen aciz bir kız gibi durmak istemiyordum. Birini sevmek hiçbir zaman acizlik değildi. Zaaftı, her insanın tadamayacağı ama tadanın da binlerce kez şükredeceği bir duyguydu. Yaşamı boyunca bir insan için olup olabilecek en güzel zaaftı sevgi. "Başka bir şey yoksa eğer.. İyi günler." Dolu gözlerimi görmesin, bana acımasın diye başımı kaldıramadım. Yanından geçeceğim sırada kolumu tutan iri kemikli, nasırlı elleri tüm vücudumu ateşe vermiş gibi titretmişti. Sesli yutkunuşunu ve kolumdaki elinin titrediğini hissettim. Baş parmağı kolumun üzerini bilinçsizce okşarken yerde olan gözlerim kolumdaki elini buldu. Bir an için fikrini değiştirdiğini sandım ama o bunu fark ettiği gibi elini hızlıca geri çekti üzerimden. "Vazgeç.." diye mırıldandı acı çeker gibi. Sesi kısık ve pürüzlüydü. "Beni sevme. Ben ruhu olmayan, yaşamayı bilmeyen, acı hissetmeyen bir adamım. Sana acı vermek, bu hayatta isteyeceğim en son şey bile değil." 🔴 (Minimum Aksiyon/Bol Aşk)

TAMAMLANMIŞTIR. Hayatının durağan akışı içerisindeki Dicle, ikizi Tunç ve beraber büyüdüğü en yakın arkadaşı Asil'le günlerini geçirmektedir. Henüz yolun başında, kalbi tüm ihtimallere açıkken bir anda Asil'e âşık olduğunu fark etmesiyle durağan akışı son bulur. Artık Dicle bir yandan bu hisleri öğrenirken bir yandan da duygularını kontrol etmeye çalışacaktır ancak aşka karşı durmak hiç tahmin etmediği kadar zordur.

Dua: Senden hoşlandığımı en başından beri biliyordun. Dua: En çok üzen de buydu zaten. . . . 4 Ocak Cuma 2025 01:01

O gece çok yağmur yağdı, Hissetmiş gibi ayrılığı, O gece uyku beni bağrına basmadı. Üzerime yorgan değil, Ruhun örtüldü gecenin bir yarısı.

Siz: Bıktım ben bu tavırlardan anlıyor musun? Siz: Resmen karşında bir yabancı varmış gibi davranıyorsun Siz: Sana Batı dememe bile izin vermiyorsun Siz: Kırıcı davranıyorsun. Batıhan: Programına uy İlke Batıhan: Ben de babana yalan söylemek zorunda kalmayayım. Batıhan: Hadi eyvallah. (18:04) 💌 argo içerir!

Üzerindeki sırılsıklam kıyafetlerinden akan damlalar parkeyi ıslatırken, "Pes et artık, Belde!" dedi sinirle burun kemerini sıkarak. Forması üzerine yapışmıştı, sıkıca kenetlediği çenesinden üşüdüğünü gayet iyi anlayabiliyordum ama her zamanki gibi inat ederek, bunu belli etmemek için elinden geleni yapıyordu. Elindeki, giymek için aldığı ama bana laf yetiştirmekten giymeyi unuttuğu kot ceketi ıslak olmayan tek şeydi ve biraz daha burada böyle dikilmeye devam ederse hem onu da ıslatıp, hem de hasta olacaktı. Kollarımı göğsümde birleştirip "Pes etmek mi?" dedim alayla. "Ben bu oyun için tavuk kemiğine dokundum be!" Gözlerini devirdi. "Evet, iki yıl önce." Omuzlarımı silktim. "Yine de dokundum o iğrenç şeye," dedim geri adım atmadan. "Hem çok istiyorsan sen pes et." "Asla," dediğinde, başımı sallayıp "Ben de öyle düşünmüştüm," diye mırıldandım. Önümdeki titreyen bedenine bakarken daha fazla dayanamadım. Nefesimi dışarı bırakıp yenilmişlikle yanına yaklaşmaya başladığımda, kaşlarını çatmış, adımlarımı takip ederek ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Tam önünde durduğumda başımı kaldırıp gözlerinin içine baktım ve kısık bir sesle "Aklımda," diye mırıldanarak ısrarla üzerine giymediği ceketini aşağıdaki parmaklarının arasından çekip aldım. İki yanındaki kollarından birini kavradığımda, soğuktan buz kesen bedeninin kasıldığını anbean hissetmiştim. Umursamadan, "Giy şunu," diye mırıldandım ve sağ kolunu kaldırarak ceketin aynı taraftaki kolundan geçirmeye çalıştım. Ne yapmak üzere olduğumu anladığında, tam dibimdeki bedeninin titrediğini tüm hücrelerimle hissettim. Soğuktan olmadığına yemin edebilirdim. | Kısa hikaye

𐙚 Yalnızlığın vücut bulmuş halini mi arıyorsun? O benim. Zihnimi ele geçiren tüm düşüncelere göğüs germeye çalışarak bir şekilde kendini büyüten ama yine de bir adım ileriye gidemeyen yaralı ya da yarım bir kalpten fazlası değilim. En azından onunla tanışana kadar değildim. Şimdi çok daha fazlasıyım. Yaralarıma tuz basan birisine aşığım. Çünkü onunla tanışmanın beni iyileştireceğini sanarak büyük bir hata yaptım. Ona yazdım. Her şeyden habersiz. Ve sonucunda yarım olan kalbimi hiç düşünmeden siper ettiğimde, her şeye rağmen onu kazandım. Bu bir zafer sayılır mı? Çünkü o, bana her baktığında tüm hayatını gördüğünü söylüyor. Ben ise tüm kırgınlıklarımı. Ve belki de üç harften oluşan o acımasız duyguyu. Aşkı. - ❝Çünkü Mira, sana her baktığımda, bir kalp çarpıntısından çok daha fazla şeyler vadettin bana.❞