KG izlemiyoruz, Kurgu yazıyoruz...

dünya dönmüş, döndükçe değişmişti. herkes kendini bulmuş ve yeniden görmeye başlamıştı adeta. yalnız onlar...onların dünyası değişememişti, zira ayrılardı. belki de en çok bu yüzden bedenleri dünyada, ruhları fizan'daydı. "yalnızlığını mutlaka değiştireceğim söyle, kim önleyebilir buluşmamızı?"

Sahaflar arasında, Zeynep ile Cüneyd Birbirlerine konuyor şimdi o gönüller. Bülbül gibi şakıyorlar aşklarını gizli,açık yok onlarda onlar başka yerde zira.

Zeynep olmicak onun aileside olmicak. Meryem başka bir karakter.

bilirsiniz Ateşle barut yan yana durmaz, birbirinden nefret ettiğini sanan iki genç sizce gerçekten nefret ediyor mu? İki Liseli serseri, bakalım nasıl bir hikayeleri var?:)..

"Ayrılık diyorsun sonra kafamı karıştırıyorsun." Derken gözlerimin dolmasına engel olamadım. Ben üzüldüğümde o daha çok kahroluyordu, biliyordum. Nitekim gözlerimde parlayan yaşları fark ettiğinde yutkundu, gözlerini kaçırdı. "Cüneyd... Sen ne istiyorsun?" Bir arada olduğumuz her an olduğu gibi gözleri benden daha fazla uzak kalamadı. Sesine diken batmış gibi konuşmasaydı bu bakışlar bütün hüznümü dağıtacak kadar anlamlıydı. "Fırtınam rüzgarını yutmasın istiyorum Zeynep." Sustum. Çünkü sımsıkı kapattığım dudaklarımı araladığım ilk anda karşısında hüngür hüngür ağlardım. Onu daha fazla yaralamak istemiyordum. Çok zor olmasına rağmen ona arkamı döndüm hatta bir adım bile atabildim lakin ikincisine yeltenmeden bir dokunuş hissettim karnımda. Cüneyd bana sarılıyordu. Kolları karnımın üzerinde birleşmiş, sırtımı göğsüne yaslamıştı. Asla bırakmayacakmış gibi... Sarılıyordu. Belki de bana tutunuyordu. "Sonra şu anki gibi bana sırtını döndüğünü hayal ediyorum." Kolları biraz daha sıkılaştı. "Mecruh Cüneyd dayanamıyor bu hayale, diyor ki, gözümün önünde dursun. Rüzgarı etrafımda...Saçları omzumda...Zihnimde kaç Cüneyd var bilmiyorum lakin hepsinin ortak bir isteği var benden." "Ne istiyorlar, Cüneyd?" "Zeynep ismi yankılanıyor zihnimde. Kati bir sûretle, her an sadece seni istiyorlar Zeynep."

Ağlayabilir miyim gönlüm müsadenle, şöyle katıla katıla şimşekli bir gökyüzü gibi? Günaha batan tüm kirliliğim ile ağlayabilir miyim? Öylesine ama, ölesiye, bu can çıkana kadar bedenden. Nefsimin nefesi kesilesiye, pembe güller mor menekşelere düşesiye, sol yanımın ateşi yükselesiye kadar, kendi omuzumda kimseciklere yük olmadan, ağlayabilir miyim?

17'sine yeni basmış olan Zeynep son 2 yılını gerçek ailesini bulmaya adamıştı,başarmıştıda lakin gerçek ailesi onun yaşadığı,büyüdüğü yere,bildiği doğrularına çok zıttı. Ama ne olursa olsun onlarla kalmaya onların hayat şartlarına uyum sağlamaya çalışmak,onları tanımak istiyordu.Bu isteği başına bin bir türlü bela getirecek ona mutsuzluğu,çaresizliği,heyecanı,kırgınlığı en çokta Aşk'ı tattıracaktı...

Dağılan kafamı dağıtmak için ansızın bir sahafçıya girdim. Eski plakların cızırtılı sesini duydum. Biraz sonra Sezen Aksu'nun sesi plaktan yükselmeye başladı. "İster güneş ol yak beni yağmurum ol ağlat beni... " Ve o an dışarıdaki güneşin ışığı dükkanın renkli camından yansıdı. Tam o an da boncuklu perde açıldı ve boncukların kendi arasında dans edişini izledim bir süre. Gelişi güzel kahküllü, yüzünde nazik bir gülümsemesi olan, gözleri badem şeklinde ve kahverengi, dükkana birden dolan o çiçeksi ve vanilyamsı koku... "Merhaba, özellikle aradığınız bir şey var mı?" . . SinZey kurgusudur. 90'lı yıllarda geçmektedir. Plaklar, şarkılar, kitaplar, kısacası o 90lar dönemini seviyorsan burada olmalısın. 🦋✨

Gözü başka birşeyi görmeyen tutkulu aşık.. Çığlık.. Çaresizce bağırmak.. "Feryat, figan" kız..