"Melin, büyüleyicisin." Beni kendine biraz daha yaklaştırdı. Boynuma eğildi ve sert bir öpücük kondurdu. Sonra ise gözlerime baktı. Nasıl baktığını açıklamak mümkün değildi. Şarkı bitti ama biz devam ettik. Çünkü şuan ne etraftaki insanlar, ne olduğumuz durum hiç önemli değildi. Sadece biz'dik. Fakat o an'ı biri bozdu. Hiç tahmin etmeyeceğim biri. "Sevgilim, ne oluyor burada?" Mert Efe gelmişti. - Kitapta aldatma yoktur.

Kitapta kadına şiddet, hakaret, tecavüz, kuma vs. Yoktur. Hiçbiri normalleştirilmemiştir. °•° Şervanın yüzünde zafer kazanmış gibi bir ifade oluşurken üzerime gelmeye devam ediyordu. Etrafıma kısa bir bakış atıp, tezgahın üzerinde su dolu bardağı görmemle elime alıp hiç düşünmeden suyu Şervanın yüzüne fırlattım. Şervan şaşkın bir irkilme ile yüzünü silip bana öfkeyle baktığında yutkundum. "Eyvah" gülümsemeye çalışıp bardağı yavaşca tezgaha bıraktım. Şervanın gözleri kurt misali benim üzerimdeyken yan tarafa doğru koştum fakat Şervan elini duvara yaslayıp buna mani oldu. İlk kez boyumun kısalığı işe yararken kolunun altından geçip merdivenlere doğru koştum. "Zühre buraya gel!" Arkamdan adım sesleri yaklaşıyordu. "Allah cezanı vermesin Zühre! Ne diye adama su fırlatıyorsun sen!" Hızlı hızlı, eteğimi toplayarak koşarken yatak odasına gelmemle kapıyı açıp içeri geçtim fakat kapıyı kapatamadan Şervan içeri geçip beni kapıyla arasına aldı ve kapıyı kilitledi. Bismillahirrahmanirrahim Allahım sen benim keçilerime mukayet ol. "Şervan, kocam" şirince gülümseyip onun o öfkeli canavar bakışlarını yumuşatmak istedim fakat öyle bir aç kurt gibi bana bakıyordu ki, anlatamam. "Ne yapıyorsun sen?" Şervan tehlikeli bir fısıltı ile konuşarak üzerime doğru eğildiğinde "n-ne yapıyormuşum?" Dedim masumca. "Bana neden su fırlatıyorsun?" "Üzerime öyle aç dağ ayısı gibi gelirsen bende su fırlatırım" Tek kaşı kalktı. Haklıyım dağılın. "Dağ ayısı? Hemde aç?" Başımı sanki iyi bir şeymiş gibi olumlu anlamda salladım. "Hıhım" "Peki öyle olsun. Dağ ayısıda olurum" dudakları bundan hoşnut olmuş gibi kıvrıldığı zaman anlam veremedim. Kitap kapağı: Damla_yazar

"Aras ne yapıyorsun?" "Bu evde kaldığın sürece istediğimi yapabileceğimi söyledim." "Taciz?" "Hoşuna gidiyor. Eğer istemiyorsan gidebilirim." Aras tam üstümde duruyordu. Nefesini hissedebiliyordum. Ne demem gerektiğini bilemedim. Aras gülümsedi. Ama bu gülümsemenin altında bir hayal kırıklığı olduğuna eminim. Kalkmak için geri çekildiğinde bileğinden tuttum. Refleksle yaptığım hareketin karşılığında yüzümü tutup kendine hızla çekti ve beni öptü. İlk başta bu hızlı hareketine karşılık veremedim ama o kadar iyi öpüşüyordu ki ayak uydurmamak imkansızdı.