Bir kadın var, acısından kendini dağlara kapatan. Bu öyle büyük bir acı ki, dağlara gölge olacak kadar büyük hemde. O Gölge. Teröristlerin gölgesini bile göremediği Gölge. Ece... Gölge'nin ardındaki, güneşe aşık kız. Bu hikaye, güneşe aşık kızın güneşe kavuşma hikayesi. "Seni öldürmeyi geçtim, gölgeni bile görememişler." «Hikayedeki her şey hayal ürünüdür.» Düzenleniyor. (Eski ismi:|GÖLGE| Emredin Komutanım!)

Ben İpar Gök, İpar yüksek dağların kar tutmayan yerlerinde yetişen bir çiçekti. İsmimi babam koymuştu, annemle karşılaştıkları ilk gün ona İpar hatun efsanesini anlatmıştı dediğine göre. 'Bir kızım olursa ismini İpar koyacağım' dermiş hep. Her çocuğun hayalinde büyüyünce doktor olmak, öğretmen olmak olurdu. Ama benimki belliydi, ben Asker olmak istiyordum. Geçici bir heves değildi, 'ne olmak istiyorsun?' diye soranlara cevabım netti. Ben bir f16 pilotu olmak istiyordum, sonsuza kadar gökyüzünde olup vatanım için yeri gelince savaşmak, yeri gelince canımı vermek istiyordum. Hayallerim sadece bir hayal olarak kalmamıştı, başarmıştım. Ben bir f16 pilotu olmuştum, ama bu yolda bazı duygularıma yenik düşmüştüm. Aşık olmuştum, aşık olmak kötü bişey değildi. Ama karşılıksız aşk olunca 'keşke aşık olmasaydım' diyordu insan... _____ "Beni hatırladınız mı komutanım?" "Hatırladım." Hiç unutmadı ki hatırlasın... Bu İpar ve Asrının hikayesi. (TAMAMLANDI) ___________ Başlangıç tarihi: 24.08.2023 Tamamlama tarihi: 09.02.2025

İntisap Serisi | 1. Kitap Distopik artı olarak askeri bir kurgudur. ❝Vatan, uğruna can verenlerin bıraktığı en kutsal emanettir; onu korumak, yaşamak kadar onurlu bir görevdir.❞ DÜZENLENİYOR

Kalbini savaş meydanında bırakmış bir asker, o intikamı elbet bir gün alır. ... Alakurt lakâbıyla bilinen Kurter Alacakan, ülkesinin en başarılı askerlerinden biridir. Bir gece vakti timiyle gittiği Kafes operasyonunda timdeki dostlarını acı bir şekilde kaybeder. Her şeyini kaybettiği o zifiri karanlık gecede, kan dolu toprağa bakıp, toprağı avuçlayarak korkunç bir intikam yemini eder. Ve her şeyi ardında bırakıp şehre geri döndüğünde, hiçbir şey aynı kalmayacaktır. Özellikle de General'in kızıyla tanışıp, onunla aynı intikam yoluna başkoyduktan sonra... ALACAKAN.

"Sizin de var mı bekleyemem diyeniniz?" Kaşları çatıldı ve bir süre yüzüme baktı. Tok sesiyle konuştu. "Bizde tek yol, vatan yoludur. Beklemek istiyorsa buyursun, vatan yolu beklesin. Bekleyemeyen zaten benim olmaz." Gözlerimi kırpıştırarak yüzünü izledim. "Herkes aynı değildir Komutan. Sen asker yolu beklemek vatan yolu beklemektir diyorsun ama, herkes böyle düşünmez. Bekleyerek vatan mı kurtaracağız derler, haberin olsun." Kısılan gözlerini sonunda gözlerime çevirdi. "Aşk sadece güzelliğini sevmek değildir Hazal Hanım. Düşüncelerini, hayata bakışını, sana davranışını sevmektir. Saygı olmadan sevgi mi olur? İlk önce bana, mesleğime saygısı olacak." Sözleri daha çok kendine hatırlatır gibiydi. "Ben, vatan için ölüme nefesimden daha yakınsam böyle bir kadın ister, böyle bir kadın severim."

En kötü anında ona birkaç kelime ile destek olan o peri dedesinin gittiği yerden son hediyesi olmalıydı. Burnuna bir kere daha götürdüğü mendilin kokusunu ciğerlerine çekerken üzerinde ki minik peri kanadı işlemesi dikkatini çekti. O kız gerçekten bir peri olmalıydı ve bu da o perinin simgesi olmalıydı. Yekta o peri kızını bir daha göremeyeceğini düşündü. Fakat bunu kalpten dile getiremedi. Çok kırgın olan kalbi o an da; "Keşke hayatımı, hayatına katsan peri kızı." Dedi. Fakat bilmiyordu ki, kalpten edilen dualar kabul olurdu. Bilmediği bu gerçek ile kader çarkları kırıldı ve rota yeniden oluşturuldu. Artık kaderin tek bir hedefi vardı. Yekta'nın kalbini ısıtan o peri kızını, yine kusursuz bir zamanda Yekta'nın buzlarını çözmesi için hayatını, hayatına katmaktı. Ne kadar başarılı olacağı bilinmez fakat bilinen bir şey var o da; kaderin oyunları çok sevdiği ve galibiyeti yakalamadan oyunun peşini bırakmadığıydı. Yekta ve Peri kızının oyununun senaryosu da o gün, o sahilde, o mendil ve çiçek kokusu eşliğinde yazıldı. Artık geriye tek bir şey kaldı o da; oyunun sahnelenmesi! Onun da zamanı uzak değildi, en azından çok çok uzak değildi...

Herkesin içinde bir "yarım kalan cümle" vardır. Birine söylenememiş bir söz, zamanında atılmamış bir adım, bir vedada yutkunmuş bir "gitme". "Yarım Kalan Cümleler" bu eksik kalan sözlerin, kırık kalplerin ve sessiz hikâyelerin kitabı. Okurken belki sen de kendi cümleni tamamlayacaksın.

Nasırlı elleri, silah tutmaktan sertleşmiş, gözleri alışagelmiş kurşun, saçlarına karışan barut, hayallerini süsleyen şehadet... Umay'ın hayatı kendisine gelen telefona kadar bunlardan ibaretti. Sabah güneş doğmadan kalkar, gecenin zifirinde askerlik yeminini tekrarlayarak bir eli silahında uykuya dalardı. |Hikayede geçen kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.|

Yüzbaşı Asena Yılmaz aylar önce içlerine sızdığı teröristlerin arasındayken esir düşen askerleri kurtarmak için ifşa olur. Yuvasına döndüğünde ise yeni timinin yanında görevine döner. ** "Yüzbaşım!" "Komutanım burayı temizledik" dediğimde derin bir nefes verdiğini duydum. "Sonunda yuvaya dönüyorsun" Samimi ve içten bir şekilde söylediği cümleyle üzerimden bir yük kalktığını hissettim. 6 aydan fazla bir süredir buradaydım ve artık evime dönüyorum. Dağların Asenası artık yuvasına dönüyor. •• Bu isimle olan ilk kitaptır.

Birbirlerinin asker olduğundan haberi olmayan ikili bir kaç kez karşılaşırlarsa ve adam kızın komutanı olursa ne olur...