Geçmişinden kaçmak zordur. Her saniye her dakika her geçen gün yeni yüzler yeni insanlar ve başına açılan yeni belalar bulursun. Tabii onlarda seni.. Uzaklaşıyordum. Ne kadar zor olsa da yapmalıydım. Beni takip eden bu iğrenç geçmişten kurtulmalıydım. Nasıl olsa umut var diyorlar. Peki umut bana mıydı? Yoksa ölümsüz bir aşka mı? Emin olduğum tek şey hayatta kaybeden bendim. Sanırım bundan sonra da kazanan hayat olurdu. Kaderimle yüzleşecek değildim. Geçmişimle yolumu çizmeyecek, istediğimi yapacaktım. Zor olduğunu bildiğim sorular ,sorulara bulamadığım yanıtlar. Herkes gittiğinden beri kurutulmuş biber gibiydim. Acı ama kuru. Başım sıkıştığında babamı çağırırdım. O da hayatın ağzını burnunu kırardı. Önemli olan tek şey kaybettiklerimi alan ben olacaktım. Yine kazanan hayat olacaktı belki ama ondan önce davranacaktım. Ona meydan okuyordum. Acaba kazanan yine o mu olacaktı?