Mihray Akyiğit: Son kez soruyorum! Ağar, sen misin? +051 347.. .. : Hayır! Kocan değilim. Ama olmam yakındır!

Bazen bağlar en derin yaraları oluşturur. Ama ben bunu annemin katilini bulmaya çalışırken öğrendim. Bazen insan bağları koparmak ister ama o bağlar sizi ölene kadar takip eder. Bazılarının bağları ise ölüme gider ⚠️🔒İçerik Uyarısı: Bu kitap; cinayet, kan ve şiddet, ölüm teması, psikolojik baskı ve travma gibi hassas içerikler barındırmaktadır. Bu temalardan rahatsız olabilecek okuyuculara dikkatli okumaları önerilir.‼️

--- Rüzgar taş duvarlara çarpıyor. İçeride yalnızca bir adam var - Fabio Moretti. İtalyan mafyasının eski bir tetikçisi. O gece bir şeylerin ters olduğunu hissediyor ama çok geç... Bir tıkırtı duyulur. Sonra sessizlik. Ardından... Altın rengi bir kaplan maskesi karanlıktan belirir. Fabio arkasını döner ama... kimse yok. "Kim var orada?" diye bağırır. Yanıt yok. Kalbi hızla atmaya başlar. Elini silahına götürür ama parmakları titremeye başlar. Kapının altından bir şey kayar: Bir siyah gül. Fabio geri çekilir. Nefesi kesilir gibi olur. Dudakları titrer: "Sen... sen bir efsaneydin." Altın maskeli figür, yavaş adımlarla gölgelerin içinden çıkar. Gözleri görünmez. Yüzü yok. Sadece maskesi vardır. Ve elinde küçük, cam bir şişe.. Fabio dizlerinin üstüne çöker: "Lütfen... Sadece bir emirdim ben..." Ama Venom konuşmaz. Asla konuşmaz. Cam şişe yere düşer. Kırılır. İncecik, neredeyse görünmeyen bir duman yayılır. Fabio'nun gözleri büyür. Gırtlağını a ada ama öq m'., ö^ Yağmur müzik diye bastım beni kurtar Sesi kesilir.l? Birkaç saniye içinde... Venom elindeki siyah gülü cesettin üzerine koyar ve gider Hiç gelmemiş gibi polisler gelir ama hiç iz yoktu ne parmak izi nede başka bir şey tek bir kurumuş siyah gül ve duvara asistle yapılmış kaplan pançesi

Onuncu yaş gününde, pastayı kesmesi için uzatılan bıçak bir anda hayatını ikiye böldü... Ve Elzem, o günden önceki tüm anılarını zihninin en karanlık köşelerine gömdü. Yıllar sonra, yeni okulunda Eren'le karşılaştığında, onun gözlerindeki tanıdık bakış Elzem'in kalbinde sarsıcı bir yankı uyandırdı. Sanki çoktan yaşanmış bir hikâyenin yarım kalmış parçasıydı bu... Peki bu his bir tesadüf müydü, yoksa geçmişin unutulmuş bağları mı onları yeniden bir araya getiriyordu? Geçmişin karanlık gölgeleri tek tek ortaya çıktıkça; ihanet, sırlar ve acı gerçekler Elzem'in karşısına dikilecekti. Ve öğrendiği her şey, onu yalnızca sevgiye değil... çok daha karanlık bir gerçeğe sürükleyecekti.

Hiçbir uğraş, hiçbir umut, seni düşünebilmek, seni anlayıp sevmek, yüzüne bakabilmek kadar dolu, anlamlı ve yaşanmaya değer olamaz. Ahmed Arif

Gücün sesinle duruşunla ve seçimlerinle parlar. Kendini küçümseme. Dünya senin ışığını görmeli. Ben onu çok sevdim. Oda beni çok sevmişti. Peki aşk gerçekten bu muydu. Önce ayaklarını yerden kesip sonra seni yerin dibine sokan bir şey miydi? +18 sahneler vardır...