Zihin Kuyusu Unutan mı daha çok acı çeker, yoksa unutmayan mı? Derin ve Ilgaz... Onların aşkı basit değildi. Sözlerle anlatılamayan, yalnızca sessizlikte anlaşılabilen derinlikte bir bağdı bu. Aynı acıdan geçmiş, aynı sessizliği büyütmüşlerdi içlerinde. Ama bir gün, o sessizlik boğucu bir gerçeğe dönüştü. Ilgaz, ardında bir mektup bile bırakmadan intihar etti. Denizin sonsuz karanlığına yürüyüp gitti. Derin'in hayatı o gün durdu. Aylarca süren tedaviler, kalbinde açılan boşluğu kapatamadı. O artık sadece yaşayan biri değil, kayıplarla nefes alan biriydi. Ilgaz'ın gidişi, onun içindeki bütün duvarları yıktı. Ne zaman gülse, boğazına düğümlenen gözyaşlarını hatırladı. Ne zaman uyusa, rüyasında o sahili gördü: Ilgaz'ın kaybolduğu yeri. Ve sonra... Bir gün, Derin kendi sonunu yazmak üzere yola çıktı. O sahile dönmeye, Ilgaz'ın vedasını tamamlamaya. Ama o yolculuk, bir sona değil, yeni bir başlangıcın eşiğine çıkardı onu. Kalabalığın arasında bir yüz... Tanıdık bir bakış... Derin'in kalbi dondu. Gördüğü kişi, geçmişin hayaleti mi, yoksa gerçeğin ta kendisi miydi? Hiçbir şey artık kesin değil. Derin bu kez gerçeği arayacak. Ama bazen gerçek, en çok hatırlamayanın zihninde saklıdır... "Zihin Kuyusu", geçmişin suskunlukla örüldüğü, hatıraların kaybolduğu, ama duyguların hâlâ canlı olduğu karanlık bir aşk ve kayboluş hikâyesi.

Yetişkin okurlar için uygundur. Hassas içerik ve +18 sahneler içerir. --- "Biz kavuşmayı değil, kavuşamamayı yazmışız kaderimize. Ben sana doğru her adım attığımda, kader bir duvar daha ördü aramıza. Yine de vazgeçemedim... Çünkü sen uzaklaştıkça ben daha çok sana ait kaldım. Kavuşamadığım her gecede biraz daha eksildim, ama en acısı ne biliyor musun? Seninle aynı hayali taşıyıp, aynı gerçeğe varamamaktı." Ömer asaf & Melek Abisinin arkadaşına aşık olan Melek onun nişanlanmasıyla yıkılır o mahalleyi terk etmek isterken bir anda eline bir mektup geçer ve gerçekleri öğrenir gerçekleri öğrenen Melek ne yapacağını bilemez...

Herkesin Tanrı'dan bir iz taşıdığı bu dünyada, insanlar derilerinin altına kazınmış sembollerle doğar. Sembol, ruhun yansımasıdır; gücün ve kaderin sessiz hükmüdür. Yüzyıllar önce Tanrı'nın kurduğu düzen ilk kez sarsıldığında dünya ikiye bölündü. Ruhunun kusurlu olduğuna inanılan insanlar doğduklarında, sembolleri okunamayacak kadar silikti. Rivayet edilir ki bu ruhlar, cehennemin bekçisiyle anlaşma yaptı ve yıkım böyle başladı. Dünya, anlamlandıramadığı gücü felaket ilan etti. Zamanla bu yıkımın izleri zihinlerden silindi. Ta ki ormanın karanlığında terk edilmiş bir bebek bulunana kadar. Kaira, tüm dünyanın kaderini değiştirmeye, kahkahalar eşliğinde geldi. O, bir sembolle değil; gerçeğini yalnızca Tanrı'nın bildiği kadim bir mühürle hayata tutundu. Kaira büyüdükçe saklanmayı, susmayı ve görünmez olmayı öğrendi. Çünkü bu dünyada farklı olan ya gizlenir ya da yok edilir, ancak bazı güçler vardır ki karanlıkta büyür. İnsanların şeytan olarak gördüğü Kaira, ruhunda kusur arayanlara cehennemi vaat etti. Onun adını fısıldayanlar korkuyla sustu, onu gölgeye itenlerse neyle karşı karşıya olduklarını henüz bilmiyordu. Aydınlığın hükmettiğini iddia eden bu düzende; lordlar, leydiler, asiller ve halk kutsal sembollerin arasında yürürken, dünya göründüğü kadar masum değildi. Ve Kaira... O ne aydınlığa aitti ne de karanlığa. O, ikisinin arasındaki çatlağın ta kendisiydi. Bir katil mi, bir kurtarıcı mı, yoksa yüzyıllar sonra gelen ikinci bir felaket mi olduğu sorusu yalnızca onun vereceği bir karar değildi. Çünkü bazı ruhlar kaderi seçmez; kader, onları seçer. Düşmüş Melek, Ruhların yalanlarla dans ettiği, iyiliğin kirlenmiş olduğu ve karanlığın bazen tek sığınak haline geldiği bir dünyanın hikâyesi.

Sevdiğin adamın ölümüne sebep olsaydın? (Kendisine aşık etmek için hayatına girdiği adamın ölümüne sebep olur. Ve yıllar sonra bir gün... Geçmişe dönme şansı yakalar ve kocasını tam karşısında bulur. Bu kez onu kurtarabilecek miydi, yoksa kader, bir kez daha aynı bedeli mi isteyecekti? Bazı aşklar ikinci bir şansı hak eder. Peki ya bazı suçlar?)

Bütün yollarımın sonu sana çıkacaksa, hangi yolu yürüdüğümün bir önemi var mı?

Kuzgun uçtu, evini aradı. Kuzgun uçtu, tuzağa düştü. Kar yağdı, bir ev tüm ihtişamına rağmen yok oldu. Sesleri içine çekti, içindekileri kovdu. Deva gelene kadar. Deva Kuzgun, hayatın kıyısında tutunmaya çalışan genç bir kadındır. Umutsuzca bir sığınak ararken, karşısına çıkan şüpheli derecede ucuz lüks bir villa, ona hem umut hem de huzursuzluk getirir. Seçeneksiz kalan Deva, bu fırsatı kaçırmaz... İzan Karavezir'in parmakları masaya vurdu kendini. Tak. Deva'yı gördü. Tak. Evi karşısına çıkardı. Tak. Kuzgun tuzağa düştü. Tak. Onunla tanışma zamanı gelmişti. İzan Karavezir, bir planını daha başarıyla sonuçlandırmıştı. Sırada kendini tanıtmak ve Kuzgun'un sınırlarını keşfetmek vardı. ** ÇALINTI VE KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR. ** Kapak tasarımı atesemiliter'e aittir. Kendisine emekleri için teşekkür ediyorum...

Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

Afel büyük bir intikam arzusuyla hayatının en kritik kararını vermiş, çocukluğunu paylaştığı ve derinden gelen bir bağla tutunduğu kızı geride bırakırken zorlanmıştı. Kızın on sekizinci yaş gününde tekrar karşısına çıktığında paylaştıkları anılar boyunca zamanla değişen duygularına bir cevap bulmuştu. Afel , Eflin'i öptükten sonra tekrar kaybolduğunda Eflin için hayat bir öncekinden daha da zor olmuştu. Kendisini bırakıp giden arkadaşı için içinde hissettiği boşluk daha da büyümüştü. Çünkü giden arkadaşı değildi artık. Kader onları tehlikeli bir bölgede tekrar karşılaştırdı. Bir muhabir ve bir askerin hikâyesi. Tehlikeli, tutkulu ama imkânsızlarla dolu. - "Dağılan mürekkepler gibiydik biz, aynı satırda başlayıp farklı cümlede biten."

Aile kurgusu

Kuleli Askeri Lisesi'nden beri tanışan dört yakın arkadaş, o gün özel bir görev için operasyona beraber çıkmışlardı. Biri şehit oldu. Biri askerlikten ihraç edildi ve kayıplara karıştı. Diğer ikisi artık aynı timdeydi ama görev harici tek bir kelime bile konuşmuyorlardı. *** Üstün zekâsıyla tanınan Almila, Boğaziçi Üniversitesi Matematik bölümünden birincilikle mezun olduktan sonra Oxford Üniversitesi'nden burs teklifi alır. Ancak daha bu fırsatı düşünemeden, babasının eski arkadaşı olan Cengiz Albay'ın kapısını çalmasıyla hayatı bambaşka bir yöne savrulur. Almila, iki yol arasında kalır. Ya akademik kariyerine devam edecektir ya da şehit düşen yüzbaşı babasının mirasına sahip çıkacaktır. Ve o; söz konusu vatanı olunca kolay olanı değil doğru olanı seçer. Oxford teklifini elinin tersiyle iter ve askeriyede istihbarat analisti olarak çalışmaya başlar. Ancak bilmediği bir şey vardır. Teknik istihbarat sağlayacağı timin başındaki isim, iki yıl önce şehit olan abisinin en yakın arkadaşı Pars Karadağlı'dır. Ve onları bekleyen şey; aynı ateşte yanmış iki kalbin taşıdığı güçlü bir intikam arzusu ve belki de kaderin sessizce ördüğü geri dönüşü olmayan ortak bir gelecektir.