Nurseda777
- Reads 426,500
- Votes 18,998
- Parts 54
Zaman ailemi benden almıştı, babamı annemi onlarla birlikte ölen o küçük kız çocuğunun bütün duygularını...
"Kızım sana emanetir Aşit ağa. Ona benim yokluğumu hissetirmeyesin, başını bağlayıp yuvasını kurasın. Benim vaktim çoktan gelmiştir."
Başkası babamın yerini doldura bilir miydi? Saçlarımı okşayıp öpe biliri miydi? Saatlerce sıkılmadan çok konuşan kızını dinliye bilir miydi? Bunların hiç biri olmazdı, babamın ilk aşkımın hayran hayran izlediğim adamın yerini kimse alamazdı ki.
"Merak etmiyesin Bahoz, kızın önce Allaha sonra bana emanetir."
Olmak istemiyordum ki ben hala babamın küçük zambağı olmak istiyordum.
"Devran razımıdır bu olacak evliliğe?"
Ne evliliğiydi? Devran kimdi?
"İçin rahat olsun onlar doğmadan kader onlar için çoktan yazılmıştır zaten."
Yaşanacak bir kader vardı. Devran kaderinden kaçmak istesede, Zambak kaderine boyun eğmek istemesede hayat onları bir araya getirecekti...
(yetişkin içerik bulundurur;)
Devran ve Zambak