Evet, bu tımarhanede sadece on tane hücre vardı. Birinde ben kalıyordum. Bu kat, deliliğin sınırlarını aşmış ve tehlikeli hastalar için tasarlanmış hücrelerle doluydu. Bir tür hapishane gibiydi, ki bence farkı yoktu. Burada olmayı ben istememiştim. Hiçbir zaman! Teo istemişti.

"Kadınlar bazen yalnız kalmayı seçmez, yalnız bırakılırlar. Fark edilmeden, yavaş yavaş.."