Aradan tam bir yıl geçmişti. "Alya ve Cihan" fırtınası, dizinin ikinci sezonuyla beraber artık bir kült hâline gelmişti. Ülke her hafta büyük bir merakla yeni bölümü bekliyor, sosyal medyada sahne analizleri dönüyor, her replik binlerce kez paylaşılıyordu. Fakat ekranın büyüsünün ardında, kimsenin bilmediği daha sessiz, daha karmaşık bir şey filizleniyordu - Ozan ve Sinem'in gerçek hayattaki kimyasını yavaşça ele veren bir yakınlık.

Alternatif bi' evrende İzmir OzSin'i olsa nasıl olurdu düşüncesiyle başlayan bir yolculuk (✿◡‿◡)

Cihal ozsin fanfic

Yasak olan, en çok yakışan mıdır? İki kalp birbiri için atmaya başlayınca yasak tanınır mı? Gönül ferman dinler mi? Bu soruların cevabını verebilecek bir çift vardı. Ve belkide onlar da bunun farkındaydı. Ozan ve Sinem, kendilerini bulduklarını bunca yılın sonunda anlamışlardı ve artık bazı şeylerin geri dönüşü yoktu.

Çocukluk hayali oyuncu olmak olan işini tutkuyla yapan hem işlerine hem birbirlerine aşık bir çift...

Ozsin Paralel Evrenler kurgudur gerçek kişilerle alakası yoktur

Bu hikaye, birbirinin evreninde yaşayıp birbirine çok geç kalmış iki ruhun, Ozan ve Sinem'in hikayesidir. Onlar, aynı gökyüzünün altında yıllarca birbirlerinden habersiz yaşamış; aynı şarkılarda, aynı yağmurda, aynı hüzünlerde buluşmuş ama hiç fark etmemiş iki yarımdır. Ozan, kelimelerin adamıdır. Yazdığı her satırda Sinem'i aramış, her dizenin arasında onun eksikliğini taşımıştır. Sinem ise sessizdir; içinde bir rüzgâr gibi Ozan'ın sesini duyar ama adını koyamaz. Kader, onları hep yakın tutmuş ama asla birleştirmemiştir. Bir şehir arası, bir zaman aralığı, bir bakışlık mesafe hep aralarına girmiştir. Yıllar sonra, bir akşamüstü... Bir tesadüf, bir mesaj, belki de bir yanlış dokunuşla yolları kesişir. Fakat geçmişin yükü, yarım kalmış cümleler ve zamana yenilmiş umutlar hâlâ omuzlarındadır. Ozan hâlâ "öyle uzaktan" sevmektedir onu... Yanaklarından süzülen iki yaşa dokunmadan, kahkahalarına ortak olmadan, yalnızca kalbinde bir yer ayırarak. Bu hikaye; zamana geç kalmış bir aşkın, Cemal Süreya'nın dizeleriyle yoğrulmuş bir sevdanın hikayesidir. Ne tam bir kavuşma vardır, ne de tam bir kopuş... Sadece kalbin bir yerinde sessizce yaşatılan, "Öyle uzaktan seviyorum seni, Sinem..." diye başlayan bir hikaye.