sevgili olan oruç ve Eleni yanlarına kardeşi iso ve sevgilisi sevcani alıp dışarı çıkarlar ve şans eseri yurt dışından gelmiş eleninin halası Fadime ile aynı kafede karşılaşırlar.

Bir gecede gelen ölüm haberi, Fadime'nin bütün dünyasını paramparça eder. Yıllardır uzak durduğu köye, babasının cenazesi için geri dönmek zorunda kaldığında, hem çocukluğunun acılarını hem de saklı kalan düşmanlıkları yeniden karşısında bulur. Köyün iki büyük ailesi arasındaki eski kan davası hâlâ kapanmamış, herkesin dili susmuş ama gözler hiçbir zaman konuşmayı bırakmamıştır. Fadime yasla boğuşurken, geçmişin gölgesinde, geleceğinin merkezindeki biri ortaya çıkar. İsmail. İsmail Furtuna. Birbirlerinden nefret etmeleri için sebepler yeterince güçlüdür. Aileleri düşmandır, geçmişleri yük doludur, hatta aynı masaya oturmaları bile büyük olay sayılır. İsmail'in çaresizliği, Fadime'nin öfkesini daha da arttırır. Fadime'nin kırılganlığı, İso'nun yıllardır sakladığı yaraları yankılar. Yasın tam ortasında başlayan bu yakınlık, çok daha büyük bir gerilimi ateşler. Fadime babasının ölümünün ardından alacağı intikamı düşünürken İsmail ile arasındaki sınırlar da keskinliğini kaybetmeye başlar. İkisi de bilir: Bu bağ, iki aileyi yeniden ateşe atabilir. Yine de kalpler bazen en yanlış anda birbirine tutunur. Bu hikaye; kayıpla yoğrulmuş bir kızın dirilişini, düşmanlıkla çevrili iki insanın umutsuz bir aşka düşüşünü ve geçmişin gölgesinde yazılan kaderi anlatıyor.

Başka bir evrende, en güzel halleriyle Koçari ailesi ve baş belası Furtunalı damatları...

𝘉𝘪𝘳𝘣𝘪𝘳𝘪𝘯𝘦 𝘦𝘯 𝘶𝘻𝘢𝘬 𝘥𝘶𝘳𝘢𝘯 𝘪𝘬𝘪 𝘺ü𝘳𝘦𝘬...𝘉𝘪𝘳 𝘨𝘦𝘳ç𝘦ğ𝘪 𝘪𝘯𝘬â𝘳 𝘦𝘥𝘦𝘮𝘦𝘥𝘪: 𝘈ş𝘬, 𝘦𝘯 ç𝘰𝘬 𝘺𝘢𝘳𝘢𝘭ı 𝘰𝘭𝘢𝘯𝘭𝘢𝘳𝘥𝘢 𝘣ü𝘺ü𝘳.

dünyaya gözlerini açtıkları ilk andan itibaren ruhlarına ilmek ilmek işlenen nefret, iso ve fadime için yıkılmaması gereken bir duvar olması gerekiyordu. bunu başarmak ise sandıkları kadar kolay değildi. Taşacak Bu Deniz • İsFad Enemies to Lovers

Şerif Adil ve esme nin bebeğini satmak yerine kendi kızı gibi gösterseydi ne olurdu?

Üniversite için İstanbul'a yerleşen ve yeni bir hayat kuran Fadime, geçmişin izlerini kapatmaya çalışırken beklemediği bir yüz ile karşılaşır. "Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir," der Tolstoy, ancak ya bu yabancı, tanıdık bir yüzse?

"sırtıma senden bıçak yarası yiyeceğime içimde ukde kalmana razıyım ben furtuna." x: zambakmisim 2.12.25

"beni kandıran senken nasıl bu kadar nefret dolu olabilirsin Hicran hayatımızı yıkarken nasıl bu kadar farkında olamazsın" kırgınlık ile bağırdı adam kadın ise donuk gözlerle baktı onun gözlerinde hikaye bambaşkaydı kadın bağırdı bu sefer ""yıkan da benim yıkılan da koçari, acı çekmeni görmek kalbimi acıtsa da mutlu olmalıyım çünkü ben kötüyken sen mutlu olmayı başardın" kadın bağırıyor aynı zamanda ağlıyor adam ise şaşkın ve öfkeli yağmur yağıyor Deniz hızlanıyor kalp atışları hava da uçuşuyor 2 cani'nin kazdığı kuyu yakıyor onları onlarla beraber herkesi ilk Hicran-gezep kitabıdır yargıları aşalım

Diziyle bir bağlantısı yoktur, tamamen hayal ürünüdür.