"Belkide şahit olduğum yağmurlu gece... Belkide uykumu bölebilen son yağmurlu gece... Belkide zamanım düşündüğümdende azdır... Belkide şimdiden uykuya boğulurum, kabuslara gömülürüm... Ve tekrar uyanırım ve tekrar uyurum... Belkide uyanamam... Yaşamaya zamanım yok, çünkü hayatım belkilerden, uykulardan ve kabuslardan ibaret, çünkü hayatım NARKOLEPSİ hastalığının pençesinde..." "Maviyi göremiyorum, gökyüzünü göremiyorum, hayaller kuramıyorum, çünkü hala kabustayım" "Kapatma gözlerini, zaten hemen uyuyorsun."

Yeni yıla kimin yanında girersen öyle geçer diye bir inanç var ya işte ben ona inanmadım.İnansaydım belki bunlar başıma gelmezdi,zaten ben ne çektiysem hep çift sayıyla biten yıllarda çektim.Hepsi çift sayılar ve yeni yılın laneti yüzünden evet hepsi onların suçu... Kimi kandırıyorsun sen kızım hepsi o koca çenen yüzünden başına geldi,iki dakika düşünüp sonra konuşsaydın tüm bu belaları üzerine çekmeyecektin diyen iç sesim çok haklı. Sussaydım güzelim sakin sessiz-çok sıkıcı-hayatım ters düz olup başıma yıkılmayacaktı. Düşündükçe sinirleniyorum ya... Yeter artık düşünmeyeceğim,o çocuğu da arkadaşımı da,sonradan başıma gelen kötü olayları da düşünmüyorum,unuttum hatta ben kimin yaa...

Epilepsi hastası olduğu için defalarca kendini öldürmek istemişti. Artık krizin belirtileri olan gül kokusunu, gözünün önünden geçen renkleri, şiddetli sarsıntıları istemiyordu. Evrenin en önemli kadınıydı, Gece'ydi. Ve onu tamamlayan bir Gölge ve gerçekleşmesi gereken bir kehanet vardı. Bunun yanı sıra aşık olması yasaktı, eğer aşık olursa ölecekti. Keşke Ilgaz, en başta, lanetlenmeden önce, kendini öldürseydi. Ama ölmek için çok gençti, aynı zamanda da çok geç.