"Binbaşım yeğenim var,Yaşı az küçük daha.Kendi başının çaresine bakamaz.Benden başka kimsesi yok,Onun emanet edeceğim bir sen varsın,O sana emanet Kerem,Hakkım varsa helal olsun oğlum.Sen de hakkını helal et "derin derin nefes alıp verip gözlerini kapattı Albay.Huzura kavuşmuş en üst rütbe olan Şehitlik rütbesine kavuşmuştu Albay.Çok itki vermesine rağmen ilk kez göz yaşlarına boğuldu Kerem.Babası bildiği adam ölmüştü.Şehit olmuştu. Kendini toparladı.Emaneti vardı bir tane.O emanete gözü gibi bakacağına yemin etti Kerem. ******** "O hasta Caner.oo kanser ve bunu bana söylemedi.Ölüyor Caner.Ölüyor" ***** "Elif abla,iki çizginin pozitif olduğunu söyleme bana"Elif abla şok geçiriyordu.Bundan emindim. "İki çizgi po pozitif,hamilesin de demek" Erkek Dediğin!! adlı diğer hikayeme bir bakın.Seveceğinize inanıyorum.

Teninin kokusunu hissedecek kadar yakınında olsada, uzanıp dokunamazsın korkarsın yanmaktan. O ateşten kor gibi bakar gözlerine, kalbin bağlanır,dilin susar da, "Seni seviyorum" diyemezsin.

Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.