Dit kortverhaal schreef ik als opstel voor Nederlands. Ons jaarthema was 14-18 en alle opstellen moesten gaan over de eerste wereldoorlog. Ik koos voor de Dodendraad. Een elektrische draad geplaatst door de bezetter op de Belgisch-Nederlandse grens. Dit stukje vergeten geschiedenis heeft het leven van veel onschuldige mensen gekost, Mensen die vluchten van de gruwelen van de oorlog.

Ik ben Zeke, een 'normale jongen', althans toch tot een tijd geleden. Mijn vader heeft me gemaakt tot wat ik nu ben, een vox. Met andere woorden: een verschrikkelijk monster. Sinds een paar jaar geleden-na 3 jaar zonder problemen te leven, afgezien van de transformaties- zitten mensen achter me aan. Mijn familie is spoorloos, net zoals mijn vader, mijn enige leermeester. Constant proberen mensen me te doden, of gevangen te nemen om onderzoeken op me te doen. Ik ren nu al eventjes voor mijn leven, me voorhoudend wat ik ben en wat ik kan aanrichten. Ik ben een monster, een vox. Dat is mijn leven, sorry. (Dit verhaal is door mezelf verzonnen en ik zou het heel leuk vinden als jullie dit niet zouden kopiëren )