Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Sükse; yasak aşkın meyvesi... Parayla açığını kapatmaya çalışan bir baba. Babasına inat hayat yaşamaya çalışan bir annenin evladı. Londra'ya sürgün edilmişken onu İstanbul'a döndüren sebebin yine bir yasak meyve olduğunu kim bilirdi ki? Yüreğinin sesini dinlemesine sebep, kendisi gibi istenmeyen bir çocuğa şakacıktan annelik mi yapmaktı sahiden? Doruk; sevdiği kadından çocuğunu beklerken yüzük seçmekte zorlanıyordu. Şimdi ise kucağında zırıldayarak öten bir kız çocuğu... Yüzüğe sahibelik yapacak kadın ise koşarak geri kaçmıştı. Bir anlık heyecan ve hatanın bedelini bir bebek mi ödeyecekti? Onun ise bir kariyeri, bir kalbi, bir hayatı vardı... ÜÇ KİTABIN KURGUSUNUN BİRBİRİ İLE İLGİSİ YOKTUR. KARAKTER VE KURGULAR FARKLIDIR.

Adın, dudaklarımı parçalayıp, yüreğime sızarken usulca; gözlerin bin kırbaç vurdu da deli gönlüme uslanır mıyım sandın? Bin kırbaç daha vur! Senin adını inlerken ruhum; dizginleyebilir misin içimde dörtnala koşan vahşi atları? Asıl iplerime! Düğümlenirken saçlarına iflah olmaz kaderim; suya düşen siyah mürekkepten farksız şimdi ellerim senin beyaz teninde. Gözlerin aydınlatırken namussuz geceleri; ben masumum diye bağıran yüreğine sus diyebilir misin? Sustur günahkâr dudaklarımı! Heves, ecelim ol... 14 Şubat 2015 tarihinden itibaren yazılmaya başlanmıştır. Tüm hakları yazarda saklıdır. İzinsiz kopyalanıp, kullanmanız suç teşkil ediyor. ÜÇ KİTABIN KURGUSUNUN BİRBİRİ İLE İLGİSİ YOKTUR. KARAKTER VE KURGULAR FARKLIDIR.

Bir başka komedi hikayesi, fakat söz konusu olan Irmak, Deniz ve Ege'yse kesinlikle sıradan değil!

Siz hiç sevgilinizden bir mesaj, e-posta ya da daha kötüsü bir post-it ile ayrıldınız mı? Ben az önce yaptım! Üstelik üstümdeki giysiye rağmen. Ne mi giyiyorum? Gelinlik! Ah evet doğru duydunuz ben az önce nişanlıma bir post-it üzerinde ondan ayrıldığımı ilan ettim. Şimdi düşünüyorum da belki daha duyarlı birkaç söz yazabilirdim. Özellikle de aşağıda bekleyen yaklaşık bin kişiye gelinin onu yüzüstü bıraktığını açıklamak zorunda kalacağı, daha doğrusu açıklayamayacağı düşünülürse... Peki ben ne yaptım? "Üzgünüm, yapamayacağım. Umarım bir gün beni bağışlarsın... Not: Seni sevmiyorum!" * Bu yaz post-it'lerin nelere kadir olduğunu daha iyi anlayacaksınız! Not: Sizi Seviyorum

SINIRLAR AŞMAK İÇİNDİR,KURALLAR ÇİĞNENMEK İÇİN. HAYATTA HERŞEYİN BİR NEDENİ VARSA; "BENDE SANA AŞIK OLABİLİRİM". "YOL GÖSTERİCİM SANA AŞIĞIM". YANLIŞ ROL SERİSİ-ADI AŞK OLSUN...

Bedenim iki tane olabilir ama içimdeki kalp tektir. Ruhum ateştir. Aşkım serindir. Aynada görünen yüzümü değil Kalbimi gör, kalbimi sev... O kalp sonsuza kadar senindir...

Hasta bir kız , genç bir adam ve tesadüfle başlayan kos koca bir aşk . ♡♥♡ "İyileşeceksin . " "Ya bir gün uyandığımda bu hastalık tekrar ederse ne yapacağız ? " Yüzümü avuclarının arasına alıp kararlı bir ifade ile gözlerime baktı. "O zaman her şeye yeniden başlarız . " "Buna dayanabilir miyim bilmiyorum . " derken gözümden akan yaşlara engel olamadım . Ellerini ellerime kenetlerken alnını alnıma dayadı . "Ben dayanırım Meleğim . Yeter ki sen elimi tutmaya devam et . Ben ikimiz adına da bu zor yolu tekrar yürürüm . Ama sen elimi bırakırsan bende bundan sonra yürüyeceğim tüm yollardan vazgeçerim . "

'' Sen...senin annen nerede?'' diye heyecanla sordu.Çocuk daha ağzını açamadan arkasından tutulup çekildi. Barış kollarından alınan küçük kopyasını kimin aldığına bakınca dünyanın durduğunu hissetti. Elif... Karşısında hala ilk günkü kadar güzel ama artık anne olan Elif'i görünce feleği şaştı. Çocuğu kucağına hapsetmiş , kafası aşağıya eğik '' Af edersiniz oğlum sizi başkasıyla karıştırmış. Kusura bakmayın.'' dedi. Daha Barış cevap veremeden yoldan geçen taksiyi durdurdu. O arabaya binerken kucağındaki çocuk '' Baba!'' diye bağırıp ağlıyor , kollarını Barış'a uzatıyordu. Barış yaşadığı şoktan kurtulup bir iki adım atana kadar Elif arabaya binmişti. Ama kapı açıktı. Barış bağırdı. '' Elif'im! Buldum seni Elif'im , artık bırakmam!''

Kendini açıklamak için en doğru cümleleri ararken ne kadar zaman kaybettiğinin farkında değildi. Kendisine bakan bu ürkek gözler , aşık olduğu kadının ondan en azından bir cümle de olsa bir şeyler söylemesini istiyordu. En sonunda adamın herhangi bir şey söylemeyeceğini , ona bunu bile çok gördüğünü anlayıp acıyla yumdu gözlerini. Yaşları akmasınlar diye zorlukla gözlerinde tutarken kurduğu cümleler en az kendi kadar karşısındaki adamın da canını yakıyordu. '' Bana ne oluyorsa..'' diyerek omuzlarını silkti. '' Ben senin neyin oluyorsam ?'' ve kendi sorusunu kendi yanıtladı. '' Kocaman bir hiçbir şeyin. Belki burada güzel vakit geçirmeni sağlayan bir kız , belki de o bile değilim. Ama biliyor musun ? Beni ailemin ölmüş olması değil , asıl şimdi sen yetim bıraktın.''