Vatan. Beş harf. Canım. Beş harf. İkisini de birbirinden ayırt etmememin sebebi, beş harf olmasından kaynaklı değildi. Vatan, canımdı. Canım, vatandı. Birbirinden ayırt edilemez, birbirinden ayrı düşemezdi. Canım var oldukça vatana hizmet edecektim, bu on yaşındaki kız çocuğunun babasının tabutunun üzerindeki bayrağı okşarken ettiği yemindi. ••• 'Afitap ne demek?' 'Aylin, ayın ışığı demekmiş. İsmini ilk duyduğumda anlamını merak etmiştim. Sen isminin anlamını taşıyan bir kadınsın Aylin. Sen ay ışığısın, sen benim karanlık gecelerime düşen ışıksın, önümü aydınlatırsın. İsminin anlamına ters düşen diğer yanın, gündümüzü de aydınlatıyor olman. Bu yüzden afitapsın, bu yüzden Aylin'imsin. Hem gündümüzü, hem gecemi aydınlatan o görkemli ışıksın...'

Ruhu ölmüş bir kız çocuğu. Yanlızlığı kendine arkadaş edinip susmayı öğrenmiş. Sessizce uzaklaşmanın bazen ona daha az zarar verdiğini anlamış. Peki bir hiç uğruna ruhu ölmüşse. Gerçekleri öğrenince arkasına bile bakmadan gidip kendi hayatını kuracak. O sessiz kız çok güçlü olacak

Kadın eline doladığı künyeyi adama doğru uzattı, "Bak! Bu isme iyi bak! Hatırladın mı?" Karşısındaki adam sadece ona bakıyor, sesini bile çıkaramıyordu. İpek ona yaklaşıp elini tuttuğunda diğer silah arkadaşları onun ne yapacağını anlayıp, mağaranın dışına doğru çıktılar. "Bu hayvanların da gece ulumalarından hiçbir şey duyulmuyor değil mi Ferman?" dedi Kerem karşısındaki dağlık alana bakarak. "Aynen komutanım aynen. Yanımdaki adamı zor duyuyorum inan ki." İpek o anlarda adamın elini tutup kırılana kadar kıvırınca, adam acıyla mağarayı inleterek bağırdı. "Mesela şimdi biri avazı çıktığı kadar bağırsın, duyamam yani. Bir de roketler, havanlar patladı kulağımın dibinde, Allah seni inandırsın bir çınlıyor ki kulağım anlatamam komutanım." "Aynen aynen. Bende bir şey duymuyorum." İpek bu sefer künyeyi adamın boğazına doladı, "Bu künyede ismi yazan adam, benim sevdiğim adamdı lan! O durdurduğun kalp, benimdi! Bende senin nefesini keseceğim!" "Yapma! Yalvarırım yapma!" "Yalvarma lan bana!" diye gürledi. "İşte sizinle aramızdaki fark bu! Eminim sen benim askerimi öldürürken o sana bir kere bile yalvarmamıştır. Eminim yüzüne tükürmüştür. Eminim ağzından bir tek 'Vatan Sağolsun' kelimeleri çıkmıştır ve sen pislik herif, askerimin her kanı bu vatana helal olsun, senin de yerin cehennemin dibi olsun!" diyerek elindeki sevdiği adamın isminin yazdığı künyeyle adamın nefesini kesti. "Bu vatana bin tane Doğan Kalamış feda olsun!" gözyaşını silerek elindeki künyeyi boynuna taktı ve mağaradan çıktığında ona bakan komutanına, "Doğan Kalamış'ı şehit eden pislik ölü olarak ele geçirildi komutanım," dedi. 'DİPSİZ KUYU' SİZLERLE...

NOT:ÇALINTI VEYA EN UFAK BİR KOPYALAMA DURUMUMDA AVUKAT KUZENİM VE ABLAM TARAFINDAN GEREKEN TÜM YASAL İŞLEMLER YAPILACAKTIR... KURGUMUN HİÇ BİR KURUM VEYA KURULUŞLA ASLA VE ASLA EN KÜÇÜK BİR İLGİSİ YOKTUR TAMAMEN HAYALİDİR... " Ve rüzgar dinince fırtınayla beraber denizde sakinleşiyor..." Bu hikayemiz de aşık mı maşuku sevecek yoksa maşuk mu aşıka kendini sevdirecek bakalım. Bu hikayemizin maşuku 19 yaşında ki iman dolu, güzeller güzeli nazenin Hüma, aşığı ise 30 yaşında ki, yiğit ve mert delikanlı, haşmetli, kararlı Tuğrul Seyhanlı olacak... Ve kara sevdaları fırtınalı denizlerde dev dalgalar tarafından dövülerek imtihanlara tabii tutulacak... Bakalım aşık maşukuna tam olarak kavuşa bilecek mi? Bu hikayedeki aşık Tuğrul Seyhan'lı her şeye rağmen,' Hüma kuşum ' dediği nazenin yarine aşırı sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun bir yiğit... Maşuğu Hüma ise bir zaman sonra aşığından daha da sevda yüklü olacak...

"Turnam gidersen mardin'e Turnam yâre selam söyle Karlı dağların ardından Turnam yâre selam söyle " diye türküyü mırıldandı bitkin sesiyle,alnına silah dayalıyken Murathan. Ve sonrasında bir kurşun sesi duyuldu ardından yere cansız bir beden düştü. Zamanın Kayıp Emareleri ... Sevdiği kadın onu çıktığı bir görev uğruna terk edince tayinin Mardin'den Hakkari'ye aldıran Kıdemli üstteğmen Murathan Toprak. Sizce yeniden bir aşka yelken aça bilecek mi? Yoksa yıllardır olduğu gibi vatanını tek sevdası haline getirip hayatına devam edecek mi?

"Bu kadar hak, hukuk zırvalığı yaptıktan sonra bu son yaptığınız ile çelişmedi mi sizce de Savcı Hanım? " " Siz kim oluyorsunuz da, benim savcılığı mı eleştiriyorsunuz? " Genç komutan alaycı bir şekilde gülümser. Nedenini bilmediği bir şekilde bu kadını, ilk gördüğünden beri içinde anlamlarıramadığı kıpırtılar oluyordu ve bu hislerin karmaşıklığı geç adamı öfkelendiriyordu. "Hakkınızda konuşulanların doğru olduğunu açıkçası kanıtlıyorsunuz? Söyler misiniz? Sırf arkanız sağlam olsun diye babanız yaşındaki adamın metresi olmak nasıl bir duygu..." Genç savcının elini kaldırması ve karşısındaki hadsiz adamın yanağı ile buluşturması saniyelerini almışdı. Bu mesleğe başladığından beri buna benzer yakıştırmalar değişik medyalarda okumuştu. Bu olay ise çok farklıydı. ilk defa genç kızın konumundan korkmadan düşüncelerini dile getiren bir şahsiyet olmuştu. Genç savcı işaret parmağını karşısındaki adama doğru uzatıp, göğsüne üst üste vurup son sözlerini söyleyerek bulunduğu yerden uzaklaştı. "Siz bayım, gerçekten tanımadığınız hiç kimseye böyle ithamlarda bulunmamalısınız. Sonrasında aşılmaz bir vicdan azabı ile size geri döner ... "

"Sakın, sakın Ala, aklının ucundan dâhi geçirme." Diye burnundan soludu. Sinirle bir adım attım. İşaret parmağımı doğrulttum. "Sakın Yüzbaşı, sakın ola bana o isim ile seslenme. Senin o ismi demeye artık hakkın yok! Balca'yım ben anladın mı?!" Sendeledi, canı yanmıştı, yansındı. Bana bunu yapmayacaktı. "Senin adın o, ben nasıl senin adını başka bir isminle sesleneyim Ala!" Benim adım artık Ala değildi, o Ala'yı bitirmişti, Ala tekrar ölmüştü. Bir daha gelmemek üzere. Sinirle omzundan ittim. Tekrar sendeledi. Kimsenin yıkamadığı Yüzbaşı Karan Çevik'i ben bir itmeyle yıkıyordum. "Öldürdün lan Ala'yı, öldürdün. Bir daha geri getirmemek üzere öldürdün." Gözlerinde yapma der gibi bir hâli vardı. Yapacaktım. "Deme öyle, nolursun Ala yalvarıyorum sana deme öyle." Sol gözünden yaş aktı. "Ne yalvarıyorsun lan sen bana! Ne hakla? Hangi sıfatla bana yalvarıyorsun. Artık ne ölüne ne ölüme Karan Çevik." İki Yüzbaşı, iki çocukluk arkadaşı, iki asker arkadaşı, iki şehit çocuğu, iki yaralı çocuk. Bir tim komutanı, bir o timin askeri. Ya ikisi birbirini tamamlayacaktı, ya da ikisi de birbirini bitirecekti...

"Karanlık, keskin nişancının en yakın dostudur; sessizliği ise en güçlü silahı." Ben Hare, Beliz Hare. İsmi gibi sert olan, İz olan Beliz Hare.

Binbaşı Ömer KURT... Anne ve babası şehit olduktan sonra yetimhane de büyüyen Ömer, vatanım için son kanıma kadar savaşacağım diyerek asker olur. Kalbini ikiye bölüp yarısına vatanını, yarısına ise sevdasını koyar. Ve o vatanı ile sevdiği için her şeyi yapmaya hazır bir KURT. Başkomiser Tomris KURT... Yıllar önce Tomrisin aile evinden gitmesi ile başlamıştı her şey. Ailesine 16 yaşında kavuşan Tomris, 18 yaşında uğradığı iftira sonucu bir daha geri dönmemek üzere yeminlerle gitti Urfadan. Bilmiyordu bir gün o yeminin bozulup; canı, cananı, aşık olduğu kocası ile geri oraya döneceğini. NOT: Kitabım da kesinlikle +18 ve eşcinsellik BULUNMAMAKTADIR!!! Yayınlanma Tarihi: 28.01.2024 Tamamlanma Tarihi: 06.10.2024

Uğruna öl deseler düşünmeyecek kadar seven bir kadındı Deniz. Ama ölmekten beter edildi. Sevdiğinden ayrılırken ondan bir parça kalsın istemişti. En güzel parçayı aldı, oğlunu, Baranı.. 'Akşam üstü kucağında oğlu ile oturmuş karşısında ki denizi izliyorlardı. Arkalarında, kendisini üçüncü kez öldürmek için bekleyen adamdan habersiz. Oğlu anlamıştı sanki bu vedayı sessizce annesinin göğsünde bakıyordu karşısına, güneş battıkça denize vuran kızıllık hüzün düşürmüştü kadının yüreğine, bu son sarılışı mıydı oğluna? Nasıl gaddarlaşmıstı arkasında ki adam, aşkı ile yandığı adam... deniz tamamen kızıla döndüğünde oğlu konuştu bu kez ve belki de son kez... -anne Ilk yutkundu kadın sonra cevapladı -efendim annem Oğlu sağ elinin işaret parmağı ile kızıla dönen denizi gösterip konuştu -bak! DENIZ YANIYOR... BU BİR ACI HİKAYESİDİR !