"Elimden gelse hâli hazırda kenetlenmiş ellerimizden güç alıp onu bu evden kaçırırdım. Denizi görebileceğimiz bir yere giderdik belki... Hiç konuşmazdık. Dudaklarımız değil, dokunuşlarımız konuşurdu bizim yerimize... Başımı onun geniş omzuna yaslayıp burnumu boynuna gömerdim. Onun o tatlı kokusunu doya doya içime çekip gözlerimi yumardım. İnanıyorum ki birlikte olsak her şey daha güzel olacaktı. Belki daha kolay..." Ailesi, kızkardeşinin tedavisi için Amerika'ya gittikten sonra Balkanlı Ailesi'nin evinde yaşamaya başlayan İde'nin hayatı, bir gün rüyasında evin oğlu Aslan'ı görmesiyle tamamen değişir. Herkese ve her şeye karşı soğuk ve ilgisiz görünen Aslan Balkanlı'ya yavaş yavaş âşık olmaya başlayan İde, tutulmaya başladığı adamın buzlarını eritebilecek mi? Yaralı bir aşkın hayaletiyle boğuşan Aslan ise onu seven bir kadının varlığını kabul edebilecek mi?

Kendime bir söz vermiştim, bir sene önce! Anı yaşayıp, anıları biriktirmeyecektim. Yapacaktım da! Lakin zaman gene izin vermedi kendimize verdiğimiz sözleri tutmamıza... Bugün bir kalem aldım elime ve bu solmuş yapraklarda anılarımı canlandırmaya karar verdim. Ben Elvin Yurt, ya da Elvin Karayel demeliyim... Bugün önümde duran tekliflere bir cevap vermek zorunda olduğum yeni bir gün. Hiç böyle olmamıştı lakin, böyle hissetmemişti ruhum. Kalbim kalın prangalar arkasında şimdi... Ben bunun altında eziliyorum. İstekleri birbirine bu kadar uzak olur muydu bir insanın? Koşullar bizi böyle ağır seçimlere zorlar mıydı? Bir sene içerisinde ne çok değişmişti oysa hayatım... Ben bu yolda yalnız olmak istemiyorum... Bugün bir tercih yapmadan, hala geç kalmadan hiçbir şeye, bu bir sene içerisinde yaşadığım her şeye seni de ortak etmek, kalemimin ucunda can bulan anılarımı tek tek biriktirmek istiyorum...