Tunç elindeki bitmiş sigaranın üzerine yenisini yaktı. Doruk o çok sevdiği sigarasını derince içine çektikten sonra boğumlanmış sesiyle "Derin' in Toprağa benzemediğini biliyorsun gerçekten kelime anlamıyla seviyor musun kızı?" "Onunla iken Toprağı hatırlatıyor bana... Ama sanırım Mavi'ye aşık oldum. Henüz emin değilim sadece onu gördüğümde kalp ritimlerim hızlanıyor heyecanlanmaya başlıyorum ama nasıl oluyorsa ona belli etmiyorum." "Tunç. Kardeşim sen tutulmuşsun ne aşık olmasından bahsediyorsun. Yanlız işin zor abi kızın birini sevicek gibi değil olayları biliyorsun. Peki ya seni istemezse?" Tunç bunun olacağın düşüncesinin kötü olmasını bilmesine rağmen Derini ömrü boyunca bırakmak istemiyordu. İşte bu yüzde ne yapıp edip Derini kendine aşık ettirmelidi ama nasıl?

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

1800'lerin İngiltere'sinde asi, güçlü ama kalacak yeri olmayan bir kızın, İngiltere'nin en çapkın, en sevilen ve en tasasız Marki'si ile karşılaşmasından ortaya neler çıkar dersiniz?