II CZĘŚĆ "NIE ZAKOCHAJ SIĘ WE MNIE" Mary Stone spełniła wszystkie swoje marzenia. Mieszka w Nowym Jorku, na Manhattanie, we własnym uroczym mieszkanku. Robi zawrotną dziennikarską karierę. Ma wspaniałego narzeczonego, Willa, który jest jedną z najlepszych partii w mieście. Łącznie, prowadzi życie idealne. I wtedy w jej życiu ponownie pojawia się On. Nicholas Fitz. I jak zwykle sporo namiesza. Czy dawne uczucia odżyją? A może jedyne co ich teraz łączy to wspólne wspomnienia? W końcu nie są już tymi samymi nastolatkami... Sześć lat temu prosiła "Nie zakochaj się we mnie...". Nie udało się. Czy teraz jednak pokocha go znów...?

... Poczekaj! Nie znasz mnie i nie musisz mi od początku ufać, ale daj mi coś ci opowiedzieć. Zostaliśmy uwięzieni w Bieli, nie pytaj, gdzie ona się znajduje. Sam nawet nie wiem, czym właściwie jest. Ważne jest to, że grozi nam - mnie, moim przyjaciołom i po części tobie - ogromne niebezpieczeństwo. Musimy szybko się stąd wydostać, ale nie poradzimy sobie sami. Nie możemy poruszać się po omacku, więc potrzebujemy przewodnika, ciebie. Tak, ciebie! Jesteś osobą z zewnątrz i możesz nas jako jedyna pokierować. Wiem, że to jest szalone i brzmię jak jakiś popapraniec i desperat, ale to naprawdę ważne. Jesteśmy w posiadaniu bardzo ważnych informacji, one nie mogą przepaść wraz z nami. Pomóż nam, proszę, zanim wszyscy zginiemy. Chciałbym jeszcze trochę pożyć, moi przyjaciele też. To co, zgadzasz się, prawda? Obiecuję, że ci to wszystko wynagrodzę, o ile przeżyję... Jeśli się boisz, to trudno. Może uda nam się znaleźć kogoś innego, choć bardzo w to wątpię. Jeśli jednak się zdecydujesz, jestem twoim wiecznym dłużnikiem. Obawiam się, że tu nie jest dłużej bezpiecznie, ktoś mógłby podsłuchać naszą rozmowę. Przenieśmy się gdzieś indziej, w bardziej ustronne miejsce. Czytaj dalej, a wszystko ci wyjaśnię. Do usłyszenia! Ta historia zmienia się w zależności od twoich wyborów. Od ciebie zależy, jak wiele bohaterów przeżyje. Podejmuj decyzje ostrożnie, twoje czyny zostaną bowiem zapamiętane. Powodzenia! #40 w Science-Fiction: 18 lipca 2017 roku #17 w Science-Fiction: 26 lipca 2017 roku #14 w Science-Fiction: 2 sierpnia 2017 roku

Niemal cztery lata na walizkach. Dwanaście przeprowadzek. Dwanaście nowych domów i osiem do złudzenia podobnych szkół. Sześć krajów i setki poznanych osób. Ciągłe życie w drodze sprawia, że chcąc nie chcąc zaczynasz nazywać swoją rodzinę stadem, a samego siebie samotnym wilkiem. Wiesz, że nie warto rozpakowywać swoich rzeczy, bo za chwilę rodzice i tak ogłoszą wyprowadzkę. Nie przywiązujesz się do nikogo ani niczego, ponieważ to wszystko jest dla ciebie jak śnieg, który prędzej czy później roztopi się i zniknie. Każde miasto to nowa i jednocześnie ta sama historia. Te same ulice przepełnione samochodami, kawiarnie wieczorem oblegane przez grupy przyjaciół i zakochane w sobie pary. Centra handlowe, dworce, lotniska, parkingi, szkoły, biblioteki, do znudzenia przypominające te, które już poznałam. Nazywam się Debra Moquin i właśnie przeprowadzam się po raz trzynasty. Po raz kolejny wniosę walizki do swojego tymczasowego pokoju i pójdę do nowej szkoły, którą pożegnam zanim zdążę się obejrzeć. Trzynasty raz poznam kolejne, nudne miasto tylko po to, żeby za kilkadziesiąt dni pożegnać się z nim na zawsze.