Annesiyle babasının kaybından sonra hayatta kalmak için mücadele veren abisi amacına ulaşmıştı artık. Eyşan, her gün yalnızlığıyla boğulurken abisinin mutluluğunu bozmadan ölmek istiyordu. Hayattaki herşeyini kaybettiğini düşünmek onun yaşama dair tüm inancını yitiriyordu. Hayatındaki en önemli parçaları alınmıştı, toparlanamıyordu. Ta ki onun elinden tutabilecek kadar güçlü ve bir o kadar da acımasız o adam gelinceye kadar.