''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

DORUK ILGAZ. Tek bir cümlesiyle özgürlüğümü elimden alan adam... Onun aksine ben rengarenktim. Onun aksine karanlıktan korkardım ve sürekli ağlardım. Yaptığım herşey onun tam zıttı idi. Tabiri caizse o ŞEYTAN ben MELEK'tim. Peki ya Doruk kimdi? Gökten ruhuma damlayan bir kan mı? Yoksa kana susayan bedenimi kurutacak bir ateş mi? Neydin sen Doruk? Bir efsane miydin rüyalarımdan kopup gelen, Yoksa ruhuma fısıldanan cehennem ateşi mi? Fakat çok iyi bildiğim birşey daha vardı. Artık tam anlamıyla bembeyaz olamayacaktım. Çünkü, ruhuma damgalanmış bir söz vardı. Beni ebedi karanlığa ait kılan o söz; ŞEYTANIN GÜLÜ...

Kadın ölümdü, Adam ise ölü. • • • NOT: Olaylar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup bir distopya kaleme alınmıştır. Olayların gerçek olaylarla bağlantısı sadece benzerlik olabilir. Siyasi ögeler içermektedir, rahatsız olacaklara duyurulur. • • • Diğer hikayelerim: • Son • İntihara Meyilli Koyunlar • Hadi Gittik! • Tilt •Matruşka Soykırımı (Yan Kitap)

|Gizli Numara, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| |Gizli Numara 2, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| Arıyor... GİZLİ NUMARA "Efendim?" "OHA!" "Ne oluyor be?" diye cırladım ve telefonda ki bu seksi sesi tanımaya çalıştım. "Şey... Pardon, senden önce beş altı kişiyi aradım ve sen düzgün konuşan daha doğrusu, aradıklarım arasında ki ilk kızsın!" dediğinde ağzım açık kalmıştı. Tanıdığım birisi değildi, numaramı salladığı ve tutturduğu belli oluyordu çünkü böylesine hoş bir sesi daha önce duysaydım unutmam imkânsızdı. Sırıtarak çalışma koltuğuma yaslandım ve "Sen kimsin?" diye sordum. Bir insanı, tanımadığım sesi güzel olan bir insanı kendimden bezdirmek eğlenceli olabilirdi. Ta ki, durumlar çizdiğim yoldan çıkana kadar. 16.01.2015-07.01.2018

'' Dolunay...'' diye fısıldadı Okyanus, gözleri gözlerimde gölgelenirken. '' Yakamozum olur musun? ------------------------------ Okyanus Aslan; deniz gözlü gece adam. Kısa bir sürede hayatımda kocaman yer edinmiş olan, ancak bunu bana bile fark ettirmeden yapan, yalın ve bir o kadar karmaşık olan; doğru ve bir o kadar da yanlış olan adam. Merhametli bir şeytan gibi içime işleyen, nakışlarının izini ise tenime kazıyan; şiir adam. Satırları atlarken nefes almayan, noktalarını çoktan ünleme çevirmiş olan; cesareti yüreğinden taşan, şair adam. Yokluğu rüzgârın nefesi olan, varlığımın en derinlerine esen; soğuk adam. Varlığıyla her bir duvarı yakabilecek olan, külleri korlandırabilecek kadar sıcak; ateş adam. Gri adam ve mavi adam. Siyah adam ve beyaz adam. Okyanus kadar derin ve bir o kadar berrak olan adam. Okyanus kadar tehlikeli ve bir o kadar huzur veren adam. Okyanusun ruhu olan adam. Bir yüzü gerçek olamayacak kadar rüya; diğer yüzü rüya olamayacak kadar kabus olan adam. Varlığıyla titreten, yokluğuyla inciten, inleten adam. İçinde yüzlerce Dolunay Görkem taşıyan ve bundan habersiz olan; tüm gürültüsünün içinde sessiz adam. Okyanus Aslan... Cennetine yükselmek için önce cehennemiyle dost olmayı gerektiren ve cehennemi de en az cenneti kadar çekici olan adam... (YAKAMOZ'UN TÜM HAKLARI TARAFIMCA SAKLIDIR. HERHANGİ KOPYALAMA VEYA BENZETME İBARELERİNDE YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR!) 01.02.2015