Genç bir kızın hayalleri, istekleri, yaşayacakları en fazla ne olabilirdi? Güzel bir aşk yaşamak mı, ailesiyle yaşlanmak mı, güzel bir okul, güzel bir iş... Benim de bir zamanlar hayallerim bunlardan ibaretti. Şimdi ise hayallerim bu karanlıkta benimle birlikte boğuluyordu. Bense Hayallerimin bile can çekiştiği bu karanlıktan çıkmak için can atıyordum. Fakat bunu başarbilir miyim bilmiyordum? Küçük yaşanmışlıklar büyük hikayeler. Bu hikaye ise benim , bizim hikayemiz. Diğer tüm yaşanmışlıklardan farklı olan hikayemiz. Karanlığına doğacak ışığı bekleyen bizlerin hikayesi. Ben Ada. Ada Korkmaz. binlerce insanın duyulmayan sesi, asla işitilmeyen çığlığı ve günyüzüne çıkamayan acılarıyla dolu.

Siyahın her tonunda bir beyaz vardır. Önemli olan onu bulmaktır...

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...