Bir adamın öldürülmesi ile başlayan sır perdesi, bu olaya özel altı insanın katılmasıyla daha da ilginçleşiyor. Tüm şehir ayakta. Herkes uyanık, çünkü uyursan ölürsün. Kimse ölmek istemiyor. Herkes, ölmemek için her şeyi yapabilir. Dikkat, o arkanda. Dikkat, ölüm bir adım arkanda. O altı kişiyi bekliyor. Kendisini bulmalarını istiyor. Adım adım ölüme giden bu altı kişi katili yakalabilecek mi? Peki katil de onlar gibi özel biriyse oyun kimin aleyhine olacak? 👣👣👣 Kum saati çevrildi. Oyun başladı. Şah ve mat. Sadece bir kazanan olacak...

"Bugün ruhunu gördüm Mavi. Yemin ederim ki tüm bu karanlığın arkasına boş yere gizleniyorsun çünkü gördüğüm en güzel şeydi." ✤✤✤ Herkesin bildiği bir sırrın izlerini taşıyorum vücudumda. Karanlığım, ruhumu her gün biraz daha çürütüyor. Kabuslarla uyandığım gecelerin yorgunluğu, omuzlarımda büyüyen bir yük gibi. Kendime gülümsemeyi yasak ettiğimde, farkında olmadan yaşamayı da yasak etmişim. Sadece resim çizdiğim anlarda eskiden sahip olduğum ateşin kıvılcımları beliriyor. Ve belki hâlâ hayatta olduğumdan emin olmak için, belki de zihnimi esir alan kargaşayı biraz olsun dindirdiği için; çiziyorum. Boş duvarlara, virane evlere, terk edilmiş sokaklara... Çirkin ve renksiz her köşeye kendi ruhumdan çalınan renkleri serpiştiriyorum. Ama sen bunların hepsini zaten biliyorsun Mavi. Bana renklerimi geri verdin çünkü. Nefes almanın ne kadar kolay olabileceğini, iyileşmek için önce biraz daha kırılmak gerektiğini öğrettin. Tekrar gülümseyebiliyorum artık. Peşime uğursuz bir gölge gibi musallat olmuş karanlığıma meydan okuyabiliyorum. Ancak en mutlu olduğum zamanlar senin gülümsediğin zamanlar.