Een kort verhaal waarin, Calum Thomas Hood een meisje probeert te versieren.

"Hey, what's your star sign?" "Pisces." "That's Cool, wanna make out?"

"You spelled my name wrong." "I know."

"it's getting harder and harder to breathe for you." ; luke has cancer and there's no way in stopping it ✩ ✩ ✩ top!ashton bottom!luke © asdflkjhg5sos | 2016

"You can call me daddy." "You cannot be fucking serious." __________ "This is a weird part of the internet, I don't like this place." - Michael Clifford, 2020.

She thought the world was against her and being loved just wasn't for her, until she met four boys determined to change that. (the writing in this is certainly not my best, just a heads up) warning: this book deals with triggering topics such as eating disorders, self-harm, and suicide. [highest ranking ~ #1 fanfiction] 2015 by mrcalibu. All rights reserved (I do not own 5 Seconds of Summer, Hi Or Hey Records, Arzaylea, Bryana Holly, or any real-life characters that may be involved in the story. I only own my own characters, such as Daisy. Every character and their actions in this book is strictly fictional.)

Michael Clifford is shy and he doesn't talk to very many people and has only one friend - Ashton Irwin. Michael isn't bullied, people mind their own business because he doesn't bother anybody. He is self-conscious but he isn't self-loathing. Calum Hood is well-liked, but not really popular. He is in advanced classes and is in band class. He's talented at many things and people liked him because he's never rude. But underneath the happy facade lies all the demons he's hidden.

my girlfriend's bitchin cause i always sleep in she's kinda hot though they say we're losers and we're alright with that we are the leaders of the not-coming-back's ♛ about a hot girlfriend and a cute stranger on the phone

Vroeger, toen ik een klein meisje was, leek de wereld een vredige plek. Als je gevallen was maakte een pleister en een geneesbare kus van mama het goed... Dit is niet goed te maken met kusjes of pleisters. Ook ben ik erachter gekomen dat monsters niet onder je bed zitten maar in je hoofd, en weggaan, dat doen ze niet. Ik loop naar de badkamer en kijk in de spiegel, ik zie een meisje. Een meisje met zwarte kringen onder haar ogen, littekens en wonden op haar hele lichaam. Blauwe plekken overal, een diepe leegte in haar ogen. Ik ben dat meisje. Gewoon een verdrietig levend wezen dat het monster in haar hoofd probeert te vermoorden door aan de buitenkant te snijden. Maar het voelt goed, het voel bevrijdend. Elke snee die ik zet is als een verlossing. Dan voel ik eventjes, heel eventjes, geen pijn in mijn hart. -alle rechten voorbehouden- -veel leesplezier-