"Sahiden mi?" dedim titreyen dudaklarıma lanet ederken. "Bana yaşattığın gibi bir kaybı yaşadın mı? Ya da bana yaşattığın türden bir üzüntüyü tattın mı? " Gözleri... Beni darma duman eden, her şeyi olan gözlerinden sonuna kadar kaçmak istedim. "O halde bana çaresizlikten bahsetme, çünkü ne olduğuna dair hiçbir halt bilmiyorsun."

her neyse, işler böyleydi işte. kendinden nefret eden kim junmyeon, ömründe gördüğü en güzel şey olan oh sehun'a fena vurulmuştu ve bunun hakkında yapabileceği hiçbir şey yoktu. bu muhtemelen böyle sürüp giderdi, eğer bir gün sehun lafın ortasında ona hayatında duyup duyabileceği en güzel sözleri söylemeseydi. "üzgün bir çöp tenekesi olabilirsin, hepimiz üzgün çöp tenekeleriyiz. ama çirkin değilsin, hem de hiç." eh, oh sehun'un kelimelerle arası da pek iyi değildi zaten. -- texting