Kız kendisine bir yemin etmiş, içi nekadar masumsa davranışları o kadar kötü. Oğlan kendisie bir yemin etmiş içi hernekadar kan ağlasada dışına belli etmiyor. Yıllar önceki duygular hala işleme geçmeye hazırmıydı? Yine eskisi gibi olabileceklermiydi? Yoksa birbirlerinden ölesiye nefret mi edeceklerdi ? İyi kız kötü çocuk hikayelerini bu hikayeden ayırın çünkü bu bambaşka bir hikaye...

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Belki de onların kaderinde bu vardı. Nerede ve ne durumda olduğuyla ilgilenmek yerine karşı karşıya oldukları durumu değerlendirmeliydiler Bukre babasıyla yaşadığı korkunç kazadan sonra içine kapanık yaşamaya başlamıştı ; ta ki bir kız gelip bunu bozana kadar.Üç yıl önce ..tam üç yıl önce komaya soktukları çocuğu görmeyi isteme nedeni de belkide buydu.İçindeki suçluluk duygusundan kurtulmaktı amacı.O nereden bilebilirdi ki sonucunun böyle olacağını..