Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM

Büşra ergenlik caglarinda ve hayallerinin pesinden kosan bir genc kiz. Aslina bakarsan onun hayatta en deger verdigi hayaller. Bir insan her seyinden vazgecebilirdi ama hayallerinden vazgecebilir miydi? Iste Büşra bu sorunun tamda cevabi. Cevresine ragmen her zaman ayakta durmayi basaran bir tatli belanin hikayesi. O butun sorunlarin ustesinden bakalim nasil basa cikacak ? Ahmet : Bana asla bir daha kardeşim deme Büsra, yoksa.. Yoksa kendimi tutamayabilir sana verdigim sozu cigneyebilirim. Gozlerin o kadar guzel ki, kendimi alikoyamiyorum. İçinde kayboluveriyorum. Cenneti yaşatan gözlerini benden kaçırma ne olursun, paramparçayım. Paramparça yapmaktan korkuyorum... Selim : Cok guzel kiz ama bir o kadar da ukala, kendine gel lan bu kiza aşık olamazsin. Ukala sürtüklerle işin yok senin. Oyle ama, gozleri o kadar derin bakiyor ki, oyle guzel ki kendimi onun bu dusunceli bir o kadar da anlamli bakislarindan alamiyorum. Büşra: Hayatim,kitap olur ya hani bir sayfasi digerinden farkli olur ayni onun gibi oldu. İki serseriyle ugrasiyorum. Ve cesaretime ragmen ne yapacagimi bilmiyorum. Lanet olsun, korkuyorum...

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Bu benim kendi hayatım ve yıkılan hayallerim