© Tüm Hakları Saklıdır. Karanlık Aşk ile başlayan macera Veliahtlar ile devam ediyor! Asal, Masal, Hale ve yoncanın dördüncü yaprağı Bahar... Üç yapraklı olduğunu sanan yonca dördüncü yaprağını keşfettiğinde hayatın kanayan dizlerinden çok daha fazlası olduğunu öğrenecekti. Yaprakların her biri, kendi hikayelerini yazmak isteyince dostlukları ve aşkları ile sınanacaklardı. * * * Dirseğimin üzerinde doğrulunca baktığım yerin çim değil de yoncalardan oluşan bir alan olduğunu fark ettim. "Batıl inançlarım yoktur ama hiç kimseyi de basit bir karahindibadan şans isterken görmedim. Şansa ihtiyacın varsa dört yapraklı yoncaya sahip olmalısın." Beni duymuş muydu? Ne yaptığımı görmüş müydü? Onu bunu bırak, inanmamasına rağmen benim için dört yapraklı yonca mı arıyordu? "Dört yapraklı yoncaya inanmam," dedim. "Çünkü daha önce hiç görmedim." "Bence şansı getiren, dördüncü yaprak."

Bir insanın sesine aşık olabileceğimi, sesini duyunca ağlayacağımı söyleseler çok gülerdim. Gülüşünü görünce nefessiz kalacağımı, yazdığı her cümleyi hatırlayacağımı söyleseler gerçekten gülerdim onlara. Biraz daha görmek için saçma sapan şeyler yapacağımı, bir bakışıyla donacağımı söyleseler kahkaha atardım. Sonra mı? Sonra sen geldin işte, hiç gitmeyecek gibi.

Bir sonbahar daha başladı işte, sarının, kızılın, kahverenginin mevsimi... Sonbahar, tüm pişmanlıkların 'ben de buradayım, ben de buradayım' diye insanın ruhuna üşüştüğü bir mevsim... Belki de hiçbirimiz istediğimiz gibi yaşayamadık hiçbir sonbaharı, hayatı... Koskoca bir yeşilin yavaş yavaş sararmaya başladığı andır sonbahar. Birer birer yaprakların dökülmeye başladığı yazın o neşeli günlerinin geride bıraktığı doğanın tekrar kabuğuna çekilişinin başlangıcıdır. Hüzün, sevgi,ayrılık ve daha birçok duygunun birbirine karıştığı, Biraz ağlamaklı biraz da kışın habercisi oluşunun getirdiği hislerle farklı tatlar bırakır insanın yüreğinde. Benim kitabımda Sonbahar tam da başlangıçların, dirilişin mevsimi...

'Güçlünün daha güçlü olduğu, fakirin daha fakir olduğu çağdan sesleniyorum. Hoşunuza gitmedi mi? O zaman televizyonu açın. Bakın, orada her şey günlük güneşlik.' 80 kuşağından sıradan bir genç... Öykü Tan... Üniversiteden sonra ışıltılı bir yaşam hayal ederken; özel iş yerlerinden kapı dışarı edilmek, her atama döneminde boşu boşuna beklemek gibi rutin bir hayatı vardır. Evrene verdiği mesajlar bir sabah geri döner ve tüm hayatı değişir. Yetişkin kafasında lise sıralarına dönmüş bir ergen olarak farklı bir paralel evrende yeni nesile adapte olmaya çalışır. 'Biliyor musunuz, o günlere geri dönmek isterdim. Toplumsal ayrışmanın bu boyutlarda olmadığı döneme... Canlı bombaların, savaşların, karışıklıkların bu kadar yaygın olmadığı döneme... Tecavüzün bu kadar meşrulaşmadığı döneme... Ve kesinlikle müziğin daha iyi olduğu döneme!' Ruhumu satsam geçinebilir miydim acaba?

Küçük bir iddia nelere yol açabilirki ? Peki herşey bir iddia yüzünden mi başliycak ? Ya Herşey Başka bir iddia yüzüden biterse !!! O zaman ne olucak ......

.

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Sıradan bir çocuktum, tüm çocuklar gibi sokakta top oynar eğlenirdim. Fazla arkadaşım yoktu. Neden bilmem ama arkadaş konusunda çok seçici biriydim. Bu yüzden , tek bir arkadaş benim için daha iyi bir tercih oluyordu. Küçük tercihlerim benim hayatımı değiştirebiliyordu. Buna defalarca şahit oldum. İnsanın bir kararı hayatını mahvettiği gibi hayatını da kurtarabilir. Benim en kötü tercihim ise lise kararımdı galiba. Ama en iyi arkadaşım Halit benim yanımdaydı. Beni teselli eden tek şey buydu belki de. Lise 1 ... 2 ... 3 ... 4 ... Bizim için bu kadar kısa bir vakitte geçmişti lise hayatı. Bir yandan iyi olan bir şeydi. Tüm insanlar gibi hayal kurduğumuz üniversiteyi kazanmamız, içimize su serpiyordu. Bir nebzede olsa kendi hayatımızı yaşamak, kendi ayaklarımızın üzerinde durmak güzel geliyordu kulağa. 12 senedir beraber olduğum arkadaşımla beraber aynı üniversite kazanmam tesadüf müydü ? YOKSA OLACAK HER ŞEYİN HABERCİSİ Mİ?

Amatör bir yazarın kaleminden yazıyorum sizlere, sadece hayatın kurgudan ibaret olmadığını söylemek istiyorum.. Sizlere diyorum ki kurguları bırakın gerçekleri öğrenin. Bazen; En sıradan yaşamların bile içine asla girilmeyen, asla söz edilmeyen, yine de eski bir kitabın arasındaki yaprak örnekleri gibi bilince yapışmış duran anı odakciklari vardır. Ve yaşamın bazı bölümleri vardır ki okunmazlar özellikle de yüksek sesle...