Tarih 12.12.4217 Dünya'nın kaderi işte tam da bu tarihin içinde yaşanan bir saatlik zaman diliminde değişti. 2000 yıldır savaş yüzü görmeyen dünya devletleri teknolojide imkansız denilen yerlere ulaştı. 3. Ve 4. Dünya Savaşları ile kara üzerinde sadece 37 devlet kalmıştı ve devletler artık teknoloji ve bilimde sınır tanımıyordu. Her şey yerine gelmişti. Su, yemek, para, zevk bunlar artık herkesin ulaşabildiği basit kavramlardı. Geriye artık bir kavram kalıyordu, Sonsuz Yaşam... Bu amaçla büyük bir kimyasal atılıma geçen dünya devletleri sonunda düğmelere basarak bu kimyasalı kabul etti. Bir tanesi hariç. Türk devleti için sonsuz yaşam diye bir şey yoktu olamazdı. Şimdi ise tekno takvim yansımaları 12.12.5683'ü gösteriyor. İnsan ırkından geriye sadece yüz milyon Türk kaldı ve bizim görevimiz Zombi, Elf, Vampir, Mutant, Ölümsüz gibi Irklar ile mücadele edip ırkımızın sonunu kurtarmak... 5683: Kavimler Savaşı...Keyifli Okumalar

Aiden Grey is the rightful heir to the Blood Bound Pack. Everyone knows this, including Addie Jensen. Aiden hasn't stepped foot onto Blood Bound territory for sixteen years so when word of his upcoming return gets out everybody is anxious to meet him. Unlike every other person in her pack Addie isn't caught up in the alphas return, she couldn't care less actually. She's to busy making plans for her future to get caught up in the excitement. So imagine Addie's surprise when she finds out that the mysterious alpha is her mate. Aidens strict, Addie's easygoing. Aidens bossy, Addie is rebellious. Aiden is possessive, Addie's a free spirit. Put the two together and you might just get something special.

Ben Hazel... hiç kimseyim. Ruhu insanlar tarafından binlerce kez bıçaklanan biriyim. Sevgiye mağdurum ve hayattan nasibimi aldım. Beni pas geçin.Yaşayan ölü olarak devam ediyorum. (Dikkat! Argo kelimeler içerir.)

Wattpad içerisindeki az bilinen değerli kitapların yazarlarıyla yapılacak röportaj platformudur. Sizde yer almak istiyorsanız şartları tamamlayın. Hadi ne duruyorsunuz? 😊

Yıl 2680. Dünya paramparça. Dörte ayrılmış gruplar. Ateş, su, toprak, hava. Gruplar yaklaşık 600 yıl önce oluşmuşlar. Dünya'yı kurtarmaya çalışmak için. Ve evet bunu başardılar. Ama ne yazık ki tüm dengeyi altüst ettiler. Robotlaşmış insanlar sokakları ele geçirdiler. Yaşam durgunlaştı. Tüm güç 2 melezin elinde. Mesele kazanmak yada kaybetmek değil asıl mesele ölüm ve yaşam arasında. Doğru kartları oynayıp doğru kararları mı verecekler? Yoksa kukla mı olacaklar?

Bilim kurgu #46 Bilim kurgu #72 KURGUMA GÜVENİYORUM, ŞANS VERMEYE NE DERSİN? Özgür olmak yolunda attığım adımlar, önüme engel olarak çıkmaya devam ediyordu. Kafamı kaldırıp etraftaki uğultulu melodiyi dinledim. Ruhumun derinliklerinde bir ses buradan çıkmam gerektiğini, buraya ait olmadığımı haykırıyordu. İnatla o sesi bastırmaya devam ettiğimi biliyorum. Bu küçük atölye benim için yeterli değildi ve hiçbir zaman olmamıştı. Kendi çapında şirin, ufak ve güzel bir yapıya sahipti fakat benim hayalimi gerçekleştirmeye yetmiyordu. Gizliden yönetmek yerine, onları kurtarmayı, onlar için fevkalade bir yönetici olmayi dilerdim. Tabiki imkansızdı. Eğer sizde 3000'lerde yaşasaydınız, sınıflar arası geçişin yasak olduğunu anlardınız. Evet doğru. Kast sistemi bizim sonumuzdu. Hiç bir hakkı bulunmayan işçilerin tek çıkar ve kaçış yolu ölümdü. Bu monotonluk insanı öldürüyor içten içe katlediyordu ve elbet ki delirtiyordu. Ve bir gün başıma bir şey geldi.İlk başlarda lanet gibi gördüğüm şey aslında bir umut taneciğiydi. Bu kazanın başıma gelen en güzel şey olduğunu tahmin edemezdim . İçimdeki ayaklanmış ses beynimi ele geçirdi. Asi kişiliğim benliğimi harekete geçirdi. Ben karanlığın umuduyla beslenmiş insanım! Ben davam uğrunda kanımı da ruhumu da akıtacak insanım! Ben yaşamın bana sıktığı kurşunu tutup onlara gönderecek insanım! VE BEN NAM-I DEĞER NEMESİS NAMIMIN ANLATTIĞI GİBİ KADERDEN İNTİKAM ALACAK İNSANIM!

Sıcak hava dalgası dengemi bozmuştu. Değişim böyle olacaktı demek ki. Bana yaklaştı. Sıcak nefesini yüzüme üfledi. Sakin olmamı söyledi. Şuan da nasıl sakin olabilirdim? Bir vampire dönüşüyordum. Yıllarca inanmadığım hurafeler meğersem gerçekti. Beynim çatlıyordu. Tam anlamıyla berbattım. Ama bunu ben istemiştim değil mi ? Vampir olmak? Her ne kadar salaklık olsada kabul etmiştim. Ne ironi ama!! Duygularım git gide hissizleşiyordu. Şunu anlamıştım; vampir olmak sadece nefret kazandırmıyordu, aşk duygusunu da kaybettiriyordu.