Eray: Seninle birer çikolata yemek isterim çikolatam. 14.09.18

"Merhaba yakışıklı, bir intikam almam lazım ve sana ihtiyacım var." texting 10.11.18 tamamlandı.

"Kahve ister misin?" Cevap vermeme fırsat tanımadan zırh mutfağa dönmüştü bile. "Gel hadi." Mutfaktan içeri girdik. Yani ben ve zırh. Sandalyelerden birini geriye çekti. "Otur." Sandalyeye oturup zırhı izledim. Kahve makinası çalışıp içine kahve atıldığında hala zırhı inceliyordum. "Herhalde ilk defa bu şekilde bir kahve içeceksin." Takılır gibi söylediği sözler üzerine güldüm. Evet uzun zaman sonra ilk defa sesli fakat kısa bir şekilde gülmüştüm. Kıkırtıyı andıran ses mutfağa yayılırken zırh elindeki fincanla birlikte bana döndü. Dudağımı ısırıp bacaklarımı birbirine bastırdım. "Evet" dedim garip fakat mutlu çıkan sesimle. Zırh tekrar önüne dönerken "Bu şeyin gözlerinde kamera mı var?" deyiverdim. "Evet." Zırh yeniden bana döndü. Ama bu sefer bir fincan dumanı tüten kahve ile. Elinde kahve ile bana doğru gelen bir Iron Man zırhı ikinci kez gülmeme neden olurken dudaklarımı birbirine bastırdım. "Nedir komik olan?" Gülümsememi bastırırken cevapladım "Hiç... sadece... söylediğin gibi, ilk defa bir Iron Man zırhının elinden kahve içeceğim." O anda onun da güldüğünü hissettim kilometrelerce uzaktan. Fincan bu demir kütlesinden beklenmeyecek kadar zarif bir şekilde önüme konarken kokuyu içime çektim. Hmm... Sütlü kahve. En sevdiğim... Stark'ın sesini duydum "O halde umarım beğenirsin. İlk deneyiminin kötü şekilde sonlanmasını istemem... Hem beğenirsen bundan sonraki kahvaltıyı Jarvis'e hazırlatırım." Hafif bir tebessüm ile söylendiği belli olan kelimeler ile birlikte fincanı kavradım. Dudağıma fıncanın kenarını yaklaştırırken zırha bakıp bir yudum aldım. Sütlü kahve damağımda hoş bir tat bırakıp boş mideme yol alırken gülümsedim. "Jarvis?" Zırhtan Stark'ın sesi yerine Jarvis'in sesini işittim. "Evet efendim?" "Yarınki kahvaltı senden..." ~Kapak tasarımı şahsıma aittir~ #Wattped içinde yer alan ilk STARK e

Onun ölümcüllüğü tatlılığında saklıydı. Onun gözleri birer aynaydı, sana senin gibi davranırdı. Onun kalbi yaralıydı, şakalarla sarılıydı. O vücuduna giren kimyasallar kadar saftı. Ve güçlü olması onu yeniden yaralayacaktı. O Deyna Stark'tı, bir ölüm meleği. Tony Stark'ın kız kardeşi, Steve Rogers'ın kalbinin tek sahibi. O bir Yenilmez'di, Ve aşka yenilmek üzereydi... •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Aslında birbirimize benziyoruz." Bana döndü. "Öyle mi?" Kafamı aşağı yukarı salladım. "Sen 70 yıl boyunca uyumuş bir adamsın, bense 12 yıl boyunca uyanık kalmış bir kızım. İkimiz de zamanı alt etmişiz ve hep genç kalabilmişiz. Ayrıca ikimizin de vücudunu kimyasallar ele geçirmiş." Bana doğru uzandı ve saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. "İkimiz de bundan fazlası olduğumuzu biliyoruz." Gülümsedim. "Belki zengin, züppe Tony Stark'ın uyumayan, yemek yemeyen, eşyaları havalara uçurup insanların gözlerine felan hükmeden ucube kız kardeşi olmak hoşuma gidiyordur." O da sırıttı. "Bu durumda ben ne oluyorum. Süper kaslı, mavi taytlı ve komik kalkanlı 90'larındaki dede mi?" Gözlerim dudaklarından kalkıp masmavi gözlerinin uzantısında duran dudaklarımı farketti. "Steve," "Hm?" "Nereye baktığını anlamak için gözlerinle bağlantı kurmama gerek yok." Bana biraz daha yaklaştı. "Baksana ben bir ortak yan daha buldum." Dudağının yan tarafı kıvrıldı. "Sanırım ikimiz de baktığımız noktaların birbirine kavuşmasını istiyoruz."

Ya Kılkuyruk, Voldemort'a Potter'ların saklandıkları yeri söylemeseydi, ya bunun yerine Harry'i ona götürseydi ne olurdu? Karanlık Prens Üçlemesi'nin ilk cildi, bir Karanlık Harry hikayesi. *Bu hikaye Kurinoone'a ait The Darkness Within'in Türkçe çevirisidir. 2012 yılında turkfanfiction.net'de ilk defa Pardus kullanıcı kimliğimle paylaşmaya başladığım seriyi buraya taşımanın da sanırım vakti geldi. Keyifli okumalar!

"Sevgisiz büyüyen her çocuk, 'Seni seviyorum' diyen herkese inanabilecek kadar çocuk." derler. Hayatım henüz çözülmemiş bir olay yeri gibiydi. Yaşanmamış çocukluğumun kanıtları sarı bantlarla çevirili alanda dağınık bir şekilde duruyordu. Bir yerde beyaz küçük oyuncak ayımın boğazına babamın intihar ettiği ip sarılıydı. Diğer yerde renkli tokalar birbirine düğümlenmiş, yerin tozuyla kirlenmişti. Annemin saçımı taradıktan sonra onlarla bağlamasını hayal ederdim ama kırık tarak da tokaların hemen yanındaydı. Hiç uyumamı beklerken okunulmamış hikaye kitapları parçalanmış bir şekilde olay yerimin zeminini süslüyordu. İnsanlar acımasızdı, insanlar dışarıdaydı. Hayatımda ruhuma karşı işlenen bütün cinayetleri izliyorlardı ve beni dışlıyorlardı. "Senin annen deli!" "Senin annen seni öldürmeye çalıştı!" Sevgisiz büyüdüğüm kesindi. Ama 'Seni seviyorum' diyen hiç kimseye inanmazdım. Zaten birinin de bunu söylediği yoktu ama söyleseydi de bu cinayetlerin arasına aşk acısını da ekleyemezdim. Belki de olay yerime dışarıdan bakmak yerine bana yardım etmeye kalkışmış Barlas'ı hayatımdan çıkarmam bu yüzdendi. Kendime ayıracak vaktim yoktu. Ben sadece benden alınan kardeşimi yetiştirme yurdundan kurtarmak için gereken parayı bulacaktım. Bunun için bir hırsızlık çetesine katılıp, Siyah'ın Çırağı olmam gerekse bile.

Yıldız Koleji, sınav senelerinden önce on birinci sınıf öğrencilerini rahatlatmak amacıyla yaz kampına götürür. Yaz kampına gittikleri için sevinen öğrenciler, düşman okulları Kaya Koleji' nin de aynı kampa geldiğini görünce sinirlenir. Gerek dersler, gerek yarışmalar, gerekse spor dallarında düzenlenen turnuvalarda birbirlerinin hep en büyük rakibi olan iki okul, kampın düzenlediği yarışmalarda da birbirine rakip olur. Yıldız Koleji' nde ki öğrencileri örgütleyen, genelde kararları veren ve bir nevi onların başı olan Melis ile Kaya Koleji' nin bir nevi başı olan Barış birbirlerinden pazartesiden nefret eder gibi nefret ederler. Bir öğrencinin pazartesiyi sevmesi ne kadar zorsa, onların birbirini sevmesi de o kadar zor imkansızdır. Fakat üç aylık bir zaman diliminde her insanın fikirleri değişebilir. " Benimle koşu yarışı yapmak istediğine emin misin? Lisansım var ve beni geçmen çok zor, Melis." " Ben zoru severim, Barış. " Yazılma Tarihi 2015 Ağustos-2020 Haziran

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın