"Ben, yalnız olanı sevdim, yalnıza ve yalnızlığa ilgi duydum. Ona aşık oldum ve onunla beraber iki yalnız olmak istedim. Sonsuz baharın yerine koydum onu. Ben, onun anlamlı yalnızlığını arzuluyorum." Bir süredir rüyalarına uğrayan genç bir kızla artık görüşme zamanının geldiğini düşünen Altay, bu misafirinin herhangi bir insan olmadığının farkındadır. Ebedi huzursuzluğu onun sırtına bindirilmiş bir yük iken cesaretini toparlayıp misafirini karşılamadan önce kendine itiraf etmesi gerekenler vardır. (Yer yer +18 olabilir)

"Yoruldum. Kaçmaktan yoruldum. Hiç umudum kalmadı. Peşimi asla bırakmayacak, biliyorum. Belki de kendimi kollarına bırakmalıyım. Hem o zaman merhametli davranır." Her köşesinde ayrı bir hikaye barındıran büyükşehrin gizli kaosunda gece ile şafak vakti arasındaki farkı anlayacaksınız. (Gerçek olay ve kişilerle ilgisi yoktur)