"Senden istediğim şey beni kaçır. Bu hayattan bu insanlardan yarın saat 2 gibi **** kafe'nin önünde beni bekle. İstanbul'a gidelim" diyerek parmak uçlarımı indirdim. Bana şaşkınca bakıyordu. "Sana iki şık sunuyorum küçük hanım" başımla onaylayıp söyleyeceklerini küçük bir kız çocuğu gibi bekledim. "Ya senin dediğin gibi olsun, ya da 3 diyince şu sol tarafta Görmüş olduğun arabaya binip bu Şehri terk edelim" bir anda afalladım. Bu gün çok erkendi. İlk başta bu gün diye düşün semde şimdi Abi'm vardı. Risk almak çok zordu. Ama bir karar vermeliydim. "Şey... galiba ben....

Ailesini kaybetmiş olmasına rağmen hayat dolu olan bir kızın hayatını ne mahvede bilir ? Hangi bilinmemesi gereken gerçek onun için bir son olabilir ? Ailesini kaybetmiş ve Dedesi ile yaşayan üniversite çağındaki bir genç kız , Asya.. şimdiye kadar kimseye aşık olmamış ve üniversite ile başlayan bir aşk hikayesi ve içler acısı bir yanlış anlaşılma bakalım nelere maal olacak.. Bazı gerçekler vardır ki hiç bilinmemesi gerekir.. Mümkünmüdür acaba istediğimiz şeyleri hafızamızdan atmak ? aslında yoktur unutmak....