Veeleisend wil ik mezelf niet noemen, maar kom op, zijn hoge cijfers, een extravert karakter en een droomvriendje nou echt teveel gevraagd? Ik weet dat ik het veel beroerder had kunnen treffen. Zo klein is het appartementje dat ik met mijn Ierse vader en Nederlandse moeder moet delen nou ook weer niet. Plus, het zit in hartje Amsterdam en voor een middagje shoppen hoef ik vijf meter te lopen. Klinkt leuk, maar je hele leven lang winkelen met ma begint ook te vervelen. Dag in dag uit probeer ik de eerste stap te zetten om me aan te sluiten bij de meidenkliek in mijn klas, maar helaas staat mijn introverte zelf dat niet toe. Ook ben ik op zoek naar mijn Dylan O'Brien-achtige sprookjesboyfriend, maar die is nog nergens te bekennnen. Ik weet dondersgoed dat als ik een vriendje wil, ik zélf op zoek moet gaan, maar ik ben nou eenmaal zo onzichtbaar dat ik makkelijk vervangen zou kunnen worden door een kamerplant. Niemand zou een verschil merken. En daar komt ook nog bij kijken dat ik laatst heb ontdekt een selkie te zijn; een half-zeehond uit de Schotse, Ierse en Faeröer mythologie dus. Ma blijkt dus niet mijn echte moeder te zijn en kennelijk ben ik niet eens wie ik dacht dat ik was. Drie hoeraatjes voor het ontdekken van mijn nieuwe leven dus, al denk ik niet dat Dylan O'Brien-achtige jongens geïnteresseerd zijn in een relatie met 'zeehondmeisje'. Het selkiegebeuren houd ik dus even voor mezelf. Ik kom er trouwens nu pas achter dat ik ben vergeten om me voor te stellen. Mijn naam is Jamie Marshall, sinds kort een part-time selkie. © Wees geen copycat, je eigen fantasywereld maken is veel leuker!

'Mensen zijn zo zwak' hoorde ik hem daarna zeggen. Ik liet mijn mond open vallen, wat een eikel! 'Dat je het even weet meneer egocentrisch' hoorde ik mijn oud klasgenoot zeggen. 'Ik tel hier tot tien om kalm te blijven, deed ik dat niet dan had ik mijn vuist in jou gezicht geplant'. 'Dan is het maar goed dat je dat doet want dat was toch niet gelukt want je bent te langzaam'. Ik denk het weer, wat een eikel! Er zijn Poorten geopend waar de mensen niet vanaf wisten en wat daar door heen komt daar zit niemand op te wachten. Grote wezens die dorpen verwoesten, plunderen en mensen doden. Om het nog even wat erger te maken, ze zijn niet te doden met onze wapens. Elfen komen ook door die Poorten heen en besluiten om met ons samen te werken en ze tegen te houden want het is erger dan ze hadden verwacht. Lily heeft die wezens gezien, dichterbij dan haar lief is. Het ging allemaal prima, haar leven die ze leidde. Maar uiteindelijk kan het niet anders en geeft ze zich zelf op om mee te helpen om die wezens voor eens en voor altijd te laten verdwijnen. Boek 1 in de Fëawen Series.

Anne, een weesmeisje van 15 jaar, moet na een vreemde gebeurtenis voor de derde keer van pleeggezin veranderen. Ze heeft het altijd al geweten, ze ziet beter dan de meeste mensen, hoort beter dan de meeste mensen en ruikt beter dan de meeste mensen. Ze heeft altijd al geweten dat ze speciaal was. Maar die nacht veranderde alles, toen zij zelf ook voor het eerst veranderde...