Bazen Ufak Bir Mucize Olsun İsteriz Ama Mucizeler Sadece Masallardan İbaretti Gerçek Hayatta Pek Mümkün Olmazdı Zengin Bir Ailenin Kızı Olsada Ailesini Kaybettikten Sonra Tüm Enerjisini Kaybetmişti Defne. Onun için Para Veya Mal Mülk Sahibi Olmak Önemli Değildi. Babası Gibi Olmak İstiyordu Kendi Bileğinin Gücüyle Herşeyi Başarmak İstiyordu.

Su gibiydi iki genç kız da. Öyle narin öyle güzellerdi. Birinin adı Zeynep'ti. Bakanlar gözlerini alamazlardı. Babasının en değerlisi, mücevheri, güneşiydi. Birde Mardin'in ağası vardı. Ömer Ağa. O bir şey isterse olurdu, kimse karşı gelemez gelmeye cüret bile edemezdi. Bütün aşiretlerin de Mardin'in de ağasıydı. Herkes bilirdi onun sözü sözdü. Adaleti kendisinden hep bir adım önde olan bir adamdı. ______________________________________________ "Berzan ağa vermezlerse kaçıracakmış seni hiç mi korkmuyorsun?" Kahkaha attı kardeş bildiği arkadaşının sözüne Zeynep. "Asla evlenmem onunla kaçırırsa da elbet yolunu bulur kaçarım kaçamazsam da canıma kıyarım yine de yar olmam ona." "Yine de bir düşünseydin babanın durumu zorda Paşaların oğlu o kurtarırdı sizi bu durumdan." "Sen delirdin mi Dilan asla evlenmem onunla dedim ya hem babam söz verdi okutacak beni. Değil Paşaların oğlu koskoca Mardin'in ağası Ömer Ağa bile gelse alamaz beni." Kararlılıkla konuştu genç kız kendinden çok emindi. İlerde çalıların arkasında biri daha vardı ama küçük kızın böbürlenerek konuşmasını kahkaha atmadan dinlemeye çalışan. Hele son sözlerini duyunca gözlerinde pırıltılar beliren. ---------------------------------- Diğerinin adı ise Dilan'dı. Korkusuz, cesur ve hep yüreğinin sesini dinleyen Dilan. Zeynep'ten daha zor bir davanın savaşını verecekti o. İki genç kız da Mardin'in ateşli topraklarında kendilerini bir anda hem var oluş mücadelisinin içinde bulacaklar hem de aşkın büyülü dünyasının içinde gururlarını kaybetmeden savaşı kazanmanın yollarını arayacaklardı.

Bazen "SEÇİLMİŞ" biri olarak yaşamak, düşünüldüğü kadar güzel bir şey değildir ve bazen "SEÇİLMİŞ" biri olmak çok ağır bedeller ödetir. Aynı Kayra ve Simay'ın ödediği bedeller gibi... Ve işaret... Bu işaret hayatlarına girdiğinden beri ikisinin de hayatı altüst olmuştur. Sonrasında ise acı, üzüntü, gözyaşları ve aşk... Çünkü bu işaret hiç hayra alamet değildir.

Ormanın içinde uyanan bir kız ... Hafızası silinmiş bir kamp dolusu insan ... Dövmelere göre ayrılmış gruplar ... Savaşın eşiğinde bir ülke ... Carmen Byose, ormanın ortasında uyandırıldığında karşsında kendisine doğrultulmuş bir tüfek namlusu görmeyi hiç beklemiyordu. Gittiği yerde hafızası silinmiş bir kamp dolusu insanla yaşaması ve onlara uyum sağlaması beklenirken kendisi de hiçbir şey hatırlamıyordu. Ancak onlardan farklı olarak Carmen grubunu ve belki de oradaki yaşamanı belirleyen en önemli şeye; ön kolundaki dövmeye sahip değildi. Bir hata sonucu mu oraya düştüğü bilinmezken onun bu garipliğinden çekinen ve ne yapacağını bilemeyen kampa ve lidere karşı kendisini korumak dışında bir gayesi olmaz. Geldiği yere kaçıp ormana sığınırken sürekli etrafında dönen olaylara ve kendine dair yeni şeyler öğrenir. Dövmelerin temsil ettikleri , kamp sistemi , kendi geçmişi ve düşmanları ... Carmen, kampta ve sonrasında namlunun ucunda yürümeyi bırakmazken kendi sınırlarını zorlamak, benliğini keşfetmek ve süregelen savaşta yer almak zorundadır. Bilinmezliklerle ve ters köşelerle dolu, fantastik ve bilimkurgunun karması olan kitapta uzun soluklu bir macera sizi bekliyor olacak. ***Wattpad Fantasy Tr okuma listesinde (Soluksuz Diyarlardan Kopup Gelenler ) ~Başlangıç Tarihi : 28.06.2020 ~Bitiş Tarihi : 20.09.2020 TAMAMLANDI- Tüm hakları şahsıma aittir.***

Aşkı yanlış kişide bulmuştum. Yaptığım hatalar onu bana beni ona itmişti. Hataydı. Yanlıştı. O abimin en yakın arkadaşıydı. Onu abim gibi görmeliydim. Ama neden göremiyordum. Neden onun da beni kardeşi gibi görmesini istemiyordum. Neden kalbim amansız bir şekilde ona çarpıyordu? ° "Sende kaybolmaktan korkarken sana karışmış ruhum da benim haberim bile olmamış" Önyargılarınızı dışarda bırakın lütfen. Çünkü Şuara bir kaç bölüm okumayla anlaşılacak bir karakter değil.

Göz göze geldiği tüm erkekleri etkisi altına alabileceği halde, o bir tek kişide tutuklu kalmıştı. Göz göze geldikleri her anda onu etkisi altına alan tek kişiye. Nevra Asena Karahan, vatan aşkıyla yanıp tutuşan bir adama kapılmıştı. Bilmediği şeyse aynı şekilde Kağan Akıncı'nın da ona kapılmasıydı. Kağan Akıncı onun için bir milattı. Sıradan olan hayatını alt üst eden bir milat. Babasının Asena'sı, annesinin Nevra'sıydı o. O adı gibi bir Asena'ydı. Tam bir dişi kurt. Öncesinde sadece Asena'yken, şimdi kalbinde Kağan'ı taşıyan bir Asena'ydı. * * * * * * * * * * Büyük kayanın arkasına yaslanarak elindeki silahını yavaşça yere koydu ve kulağındaki telefona dikkat kesildi. Yaklaşık 9 gündür ilk defa çekiyordu telefonu. "Oralar nasıl? Güzel mi?" Telefonun ucundan kızın naif ama alaycı sesi çıkınca gözlerini kısarak ciddiyetle çevresine baktı. Dağın başında onlar tarafından elleri ve ayakları bağlanmış bir kaç terörist. Tiksinerek diğer tarafa baktı. Askerlerinin bir kısmı yorgunluktan yere serilmiş bir şekilde yatarken, Fırat ve bir kaç kişi gülerek muhabbet ediyorlardı. "Hayır" Karşı taraftan ses gelmezken sanki kız 'neden' diye sormuş gibi, özlemle iç çekti ve "sen yoksun" diye fısıldadı.

Tanıtım bölümüne göz atınız...

Maya'ya göre: O sıradan bir zekaya, sıradan bir görüntüye, sıradan bir hayata sahip basit bir genç kızdı; insanlar gereksizdi, az insan çok huzuru beraberinde getirirdi. O halinden memnundu ve mutluydu. Hayatının hep böyle devam etmesini isterdi... Fakat bilirsiniz hayatın bizim için, her zaman, bizim dilediğimizden çok daha farklı planları vardır. Zengin bir iş adamı tarafından tesadüf eseri bulunan bir kaynak, her şeyden habersiz bir genç kızın başına ne kadar bela açabilirdi? *** Bilimkurgu #3 / 29.12.2018 Fantastik #11 / 11.02.2018 *** © Tüm Hakları Saklıdır.

''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.'' Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yıkık dökük bir harabeyi andıran kalbi uğruna. Ellerinden alıp ellere verdikleri hayatını tırnaklarının uçlarıyla kazanmak pahasına yaşamak zorundaydı. Ve yaşadı. Çok acıdı, çok acıttı belki ama bir gün o acı bir başkasına karıştı. İşte bu sefer ikisi birden yanmaya başladı. Farklı notalarda tek bir ritim oldu, çünkü artık kalpleri aynı şarkıyı söylüyordu. Bu onlara aitti ve onlar susana kadar bu şarkı hiç bitmeyecekti.

"Şarkı yavaş yavaş devam ederken ,bir anda belime sarılan kollarla irkildim. Kim olduğuna bakmak için arkama döndüğümde,izin vermeyip başımın üstünde çenesini dayadı ve şarkıya eşlik etmeye başladı. "Herşey dünyaya ait, ben ona aitim"... #Aksiyon 3 #lise 1 #wattpadturkey #basket