Hafızasını kaybetmiş bir kız.O yapayalnız ve çaresiz. Ama buna inat Barlas'ı bulduğundan beri içinde umut tohumları biriktiren, hayata hep inançla bakan bir kız. Arsen... Kızın geçmişinden gelen bir adam. O adamın gözünü hırs ve nefret bürümüş. Arsen'in içinde biriktirdiği umut tohumlarının her birini gün geçtikçe kökleyen, toprağını kurutan adam. Barlas... Hatırlamadığı geçmişiyle imtahan edilen kız. Nefretiyle imtahan edilen bir erkek. Arsen ne zaman istediği hayata, belki de eski Barlas'a kavuşabilecek ? Barlas geçmişin lanetini ortadan kaldırabilecek mi ? Nefretini bir kenara fırlatıp eski Barlas'a dönüşebilecek mi ? Peki ya geçmişin sır perdesi ? O aralanabilecek mi ? Yalanlara dolanmış doğrular, anılara dolanmış hayatlar, nefretin arkasına sığınmış hisler gün yüzüne çıkabilecek mi ? En önemlisi, Arsen hatırlayabilecek mi ? Kayıp on yedi senesini hafızasının gizli kuytularından çıkarmayı başarabilecek mi ? Tüm hakları saklıdır.

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne