Kurbağaya bir prens olduğunu hatırlatmak için tek gerekenin onu öpmek olduğunu düşünüyordum. Onu öptüm de. Ve dediğim gibi, o bir prens oldu.

2010 Onu metroda gördüm. Aptal bir şapka takıyor. 2011 Bugün de evlerinin önündeki küçük çocuğa, onun resminin olduğu tabloyu verdim. Gidip evlerinin önüne koydu. Sanırım yarın, tablonun yerine koyduğu post-it'i alabileceğim. 2012 Bir süredir ortada yok. Duyduğuma göre, bir ajansta stajyer olmuş. Hala resimlerini çiziyorum. Bazen post-it'leri bakıyor. 2013 Ünlü olduğundan beri yabancı çocuğun kişiliği hakkında daha çok fikrim oldu. Hala, her hafta çizimlerimi kapının önüne bırakıyorum. 2014 4 yıl boyunca, görünmez taraf bendim ama onu görebilecek kadar şanslıydım. Seoul'e taşındığımızda, artık benimde görünen taraf olacağımdan haberim yoktu. Küçük oyunumuz yavaşca bitiyordu, bu iyi bir şey miydi? Emin değildim. to ;; @wendyinhijab

"Bundan sonra," dedim telefondaki kişiye. Sesimi toplayıp devam ettim. "Seni her gece arayacağım ve sana nasıl hissettiğimi anlatacağım."

"Gözlerimin içine bak ve beni sevmediğini söyle. Hala ilk tanıştığımız günkü gibi hissettiğini söyle, hiçbir şeyi değiştiremediğimi ve beni unutabileceğini... Ben de peşini bırakayım. Çünkü eğer en ufak bir şansım varsa yıllar sonra ayrılsak bile beni hatırlamanı sağlamak için her şeyi yaparım. Her Şeyi." ---------------------------- Kimberly Evans dört kişilik bir çekirdek ailenin büyük kız çocuğu olarak sıradan biriydi. Yaz tatili için Virginia'ya gidene kadar. Hayatını mahveden bu korkunç kaza aynı zamanda başına gelen en güzel şey olabilir mi? Bu durum belki de kardeşinin ona yaptığı en büyük hatta tek iyilik, belki de MagCon o kadar kötü değildir. Matt gerçekten Kimberly'yi buna inandırabilir mi, kendine inandırabilir mi?