Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Günden güne kayboluyordu kız. Kendi acısında yanıp kavruluyordu. Kim isterdi ki böyle yaşamayı? Babasız, annesiz... Yoktu onun hayatında kimsesi. Eğer nefes almak yaşamaksa, evet yaşıyordu o da. Eğer bu yaşamak sayılıyorsa. Bu kadar mutlu gezenlere rağmen Alara'nın bu kadar mutsuz olması adil değildi. Herkes hayat sınavından geçiyordu fakat bu kadarı fazlaydı. Onun babasına vedası hiçbir zaman veda olarak sayılmamıştı. Bu sefer şansını aşkta deneyecekti kız. Nasılsa ilkler önemliydi. Ya çok büyük bir aşk bırakacaktı arkasında ya da çok büyük bir aşk... Yalnızlık konusunda master yapmış biri olaraktan sizi de biri durdursa ve benimle çık dese ne yapardınız? Mantıklı ya da mantıksız aklıma ilk gelen şeyi yaptı. Pişman mıydı? Asla.... Hayatı konusunda koridorun sonunda kilitli kalmışken, sihirli anahtarı bulup açan biri miydi yoksa siyah anahtarı bulup bir kilit daha atan mı ? Arkasından gelecek olan cinayetler ve olaylar ise hikayeyi acaba nasıl şekillendirecek? DÜZENLENİYOR

Karanlığı bölen cılız bir ışık gibi avuç içlerine düşürdüğü kar tanelerini yaktı. Ağır ağır kapattıkça kara zindanlarını kesildi ışık. Yanacağı yokken ağzı açık aç köpekler gibi bekledim önüme bir kadeh sevgi körünü dökmeni. İçimde senden kalan ne varsa, önüme atmayı kendine sakladığın o sevgi körünün hatırına, tükürdüm. Tükürdüğüm yerleri yaktım o duvarlarının heybetli kudretine inat. Öyle yüksek duvarların vardı ki henüz bitmedi, sönmedi yaktığım hiçbir anım. Keşke seni saf taşımaya izin verseydin harabe ettiğin her bir semtimde. Ancak tüm siyahlar kirlendi şimdi ve beyazlar utanç içinde.

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

🦋 O, kanatlarında ölümü taşıyan mavi bir kelebekti. Hüznün mavisi, ölümün uykusuyla birleşti. Kadın ve adamın dudakları son bir kez titredi. ◆◆◆ Masal geçmişindeki boşluğu, kötü anılarını etrafındaki insanlar ve geleceği ile doldurmak isteyen genç bir kızdır. Ve bir gün kader onun için yine en kötü sonu hazırlar. Babası aniden ortalıktan kaybolmuştur. Dahası peşine kim olduklarını, ne istediklerini bilmediği karanlık adamlar takılmış ve kaçmak zorunda kalmıştır. Yıllardır babasının birikim yaptığını düşündüğü banka kasasına gider ve orada büyük bir sürpriz ile karşılaşır. Kasada para değil, sadece bir isim ve adresin yazılı olduğu bir kağıt parçası bulur. Masal acımasızca öne sürülen bir piyon olduğunu bilmeden o adrese gider ve kaderin çarkları yine tersine dönmeye başlar. Orada onun pusuya yatmış olan hastalığı yeniden gün yüzüne çıkar. "Kelebekler sadece üç gün yaşar ama..." "O zaman bizde kelebeklerin ölümsüz olduğu bir yere gideriz" "Mesela nereye?" "Cennete..."

Yorumlar üslup çerçevesinde olursa sevinirim. Depo'dan çıkmış, bize yardım eden güneş ışığının eşliğinde hilal şeklini almıştık. Herkes tek dizinin üstüne çökmüş, diğer dizinin üstüne ise silahını göz hizasından ayırmamak sureti ile tetikte bekliyordu. Ben hilalin tahminen orta kısmında yer alıyordum. İçimden bildiğim duaları okumaya başlamıştım. Nefes alışverişlerim çok hızlanmıştı. İlk defa bir görevde bu kadar panik yaptığımı ve heyecanlandığımı hissediyorum. Tek emir ile bütün ajanları harekete geçirecektime belki 10 dakika belki 1 saat sonra Rüya'ya kavuşacaktım. Önüme gelen pürüzsüz yüzü tüm dikkatimi dağıtıyordu. "Kurtarıcam seni güzelim. Söz kurtarıcam. Bunu başaracağım ne pahasına olursa olsun" diye kendi kendime mırıldandım. Sağ yanağımda ki küçük, siyah mikrofonu düzelttim ve sadece tek kelime ederek susturucudan çıkan silah seslerini anında işittim.

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

Küçük bir çocuğun yardım feryatlarıyla yankılanan bir sokak. Bir kadının acı çığlıkları...Tutarsızca atılan bi iftira, sonrası nefret sonrası acı sonrası kaldırılamayan bi yük... Ahmet, 26 Yaşında. Kayıplarını kelimelere sığdırıp, onlarda hayat bulmaya çalışan genç bir şair. Sesini duyurmak için avaz avaz Yazmış... İçindeki intikam ateşiyle büyümüş. Gün geçtikte olaylar tersine dönmüş. Artık uzaklaştığı sadece yıllardır sarıldığı Duyguları değil, Kendisi... Güzel bir kız. Büyülü bir aşk. Ona tutunmak için çabalayan bir kalp, tüm düzene karşı gelen bir beyin. Geçmiş ansızın döner yoklar benlikleri izin vermez unutmaya akıl bin parça kalp bin parça... Sırlar, Kayıplar, yalanlar... Şimdi ise kim gerçek, kim sahte?