Ay'a Sığınan Meftun II Gül'ün hikayesi. 26 Mart 2018. 00.59

Sevgilim, bu gece meftunu olduğum sana. Bu geceler hep sana. Featured by Wattpad, Community Curator List.

'Wattys 2019 Fantastik kategorisi kazananı' (Baş Şeytan Serisi'nin ilk hikayesidir.) Şeytanlar, doğumlarından önce belki diğer tarafı seçerler diye içlerine erişmiş küçük iyilikle bazı zamanlar merhamet ederlerdi ama bu eylemleri ateşle sırtlarına kazınırdı. Onlar için merhamet en büyük günahtı; yine de her şeytanın teninde bir pişmanlığı bulunurdu. Alanzo Balaam'ın ise hiç izi yoktu. Kapak Tasarım: @Draculessa

Ruhu kanser olan kız çocuklarına ve onları seven adamlara... İnsan hayatı iki devirde oluyor. Biri çocukluğu, biri çocukluğundan sonrası. Hayatın gerçeklerini kavrayabildiğin an... Çocukluğuma dair pek bir şey yok. Hayatı tattıktan sonraki her şey zihnimde döner ama. Bir yel değirmeni gibidir bu. Yazmaya başlayıp, insanlardan soyutlandığım an hayatın gerçeklerini görmeye başladım. Ben gökyüzünde asılı duran bir gölgeydim. İnsanlar kuklalar, dünya sahne. İnsanlar birbiriyle oynardı, ben de onları izlerdim. Hayatın gerçekleri insanlardı. Kötülüğü ve iyiliği, barışı ve savaşı, kardeşliği ve düşmanlığı ortaya çıkaran insanlardı. Ben yazmaya başladığım an kendimi bir gölgeye çevirdim. Sonra kendime bir sahne kurdum. Kendi yönettiğim kuklalar yapıp oynadım, istediğimde savaşıp istediğimde barıştılar. Kötülüğün kökleri vardı toprağın altında, onu besleyen iyilikti. Ağacın gövdesi yalanlar, dalları insanların iskeletlerindendi. Boş bir arazide bir yel değirmeni rüzgara karşı ayakta, çürümüş bir ağaç sallanmaktaydı. Yel değirmeni döndü, döndü, döndü... ₪ "Bilirsin, vedaları sevmem ben. Ya giderim sessizce ya da izin veririm öylece gitmelerine."

Bir kadın özgürlüğünü teslim etmiş. Bir adam, kadını gökyüzünde asılı bulmuş. O gün bugündür, gökyüzü hep özgürlük kokmuş.

"Lal bir gece, Sabahsız bir pençenin içinde, Bir oluvermişiz."

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

Gölgelerin içinde yaşamalıyım ben. Gölgelere mahkûm olmaya zorlanan bir bedenim, karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum var. Hayatımsa yarım, adımın aksine nefessiz. Hayatın bana bir can borcu var ya da belki benim ödemem gereken bir bedeldi yıllar önceki. Yaşamama karşılık. Ben karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum, her ne kadar aydınlıkla lanetlensem de. Ve ben, Nefes'im. Her ne kadar nefes aldığımı hissedemiyor olsam bile.

"Acısı kanamış dünyanın aşkları arasında kendini gizleyen, avuçlarından öptüğüm bir kadın var."

Bir akıl hastanesinin bahçesine kendi elleri ile ördüğü salıncağın üzerinde büyüdü. Mevsimler geldi ve geçti, güneş doğdu ve battı, gece yandı ve söndü... Büyüdü ama büyütülmedi. Kız kardeşi uğruna akıl hastanesinin dört duvarına hapsoldu ve üçüncü bir şahsiyet tarafından zulüm gördü. İzbe adımları kanlı avuçları ile onu zifir yangını ela gözlü bir adamın alacakaranlığına devirdiğinde, onu fark etti. Alacakaranlığın içinde yanan gözleri, zifir yangını bir elaydı. Yanan harelerin kudreti, zemherirdi. Ela gözlü adamın sahip olduğu gözler; cehennemin yanan soğuk ateşi kadar buzdu, o buzun yaktığı kadar da yangındı. Yandı, yakıldı ve yaktırıldı. Üçüncü bir şahsın cinayetleri ve gazapları şeytana pabucunu ters giydirerek onları çıkmaz bir labirente hapsettiğinde, o hâlâ ölümün önünde diz çökmüş değildi. O, kız kardeşine canını feda edebilirdi. Onun uğruna her yol mübahtı. Onun uğruna öldürürdü, ölürdü. Onun uğruna ibadet de ederdi, günah da işlerdi. Karam Viran, Karal Delhin'e; o labirentin çıkmazında tosladığında, çocuk yanı çalınmış bir adamın karanlığı karanlığına denk düştü. Kefene girecek bedenleri, Toprağına düşecek yağmurları, Mezarına işlenecek tarihleri, Bir ölümle kaderlerini alınlarına yazmıştı. Karanlığı karanlığına denk düştüğünde, bir kader aydınlanabilir miydi? Ya da her şey, bir kör kuyudaydı da birbirlerinde gördükleri bir serap mıydı? "Çocuk yanı çalınmış kimseden merhamet bekleyemezsin." Q 20 TEMMUZ 2016