Neden beyazı masumiyet simgesi olarak bilir insanoğlu? Hâlbuki ne kahpe bir renktir o... İçinde her rengi barındırır. Budur onu beyaz yapan. Masumiyetimi kaybedeceğimi bildikleri için baştan ayağa beyazım sanırım...

İyi notlarıyla ailesinin ilgisini kazanmaya çalışan sıradan bir kızdı. Yaşıtlarına nazaran pek arkadaşı yoktu, hatta hiç arkadaşı yoktu. Olanca sıradanlığıyla süren hayatının, doğum gününde kapısına bırakılan bir mektupla alt üst olacağını nereden bilebilirdi ki? Başka bir ülke, başka bir hayat... Buna hazır mıydı? Gerçekleri öğrenmeye hazır mıydı? ---- Yazılmaya başlandığı tarih; Nisan 2015 Bitirildiği tarih: 16 Eylül 2015

Çağrı'nın annesinden sonra tutunduğu dal Demir'di. Demir'in hayatındaki tek doğruydu Çağrı. Klasik mafya hikayelerinin standartlarını aşan, burun kırmalı ve beyin kanatmalı bir macera. Demir'in karanlık dünyası, Çağrı'nın kırık kalbi, Emir'in yemekleri... Bu adamın hayatında siyah sadece dekordan oluşuyordu. Beyazın masum olduğuna nasıl inanabilirdik ki, uyuşturucu bile beyazken? Unutmadan; haram.

Ve ışıldayan bir yıldız kaydı gökyüzünden, iki gencin hayatı yeniden kesişirken. Uslanmaz kader, iki gencin birbirlerini tanıyor olmalarını nadir bir tesadüfe bağlayan zıt hayatlarına, birlikte bir yön çizmelerini sağladı.

"Aslında oldukça basit," dedi Bennett. "Sen bizim iyi kızımız olacaksın," Declan başladı. Jordan gülümsedi, "Ve biz de senin kötü çocukların olacağız." Bir anlığına sessiz kaldım, bir onlara bir sözleşmeye baktıktan sonra tekrar onlara döndüm. Ardından kağıtları sakince masaya bıraktım. Sırayla üçüne baktıktan sonra yerimde yavaşça kıpırdandım. "Yani diyorsunuz ki," deyip sesimi yükselttim ve "Benimle Starbucks'ta buluşup muhtemelen son senemin kalanını ve belki de hayatımı mahvedişinizin sebebi olacak iffetsiz istekleriniz için sözleşme yapacaksınız." diye bağırdım. Bennett gözlerini kıprıştırdı, "İffetsiz?" Jordan Declan'a baktı, "İffetsiz ne? Bir yemek çeşidi mi?" - Naomi Lorraine ya da daha bilindik adı kalın çerçeveli gözlükleri ve hepsi A olan notları ile İnek Naomi okulundaki en az rağbet gören kızdı. Ve hatta iğneleyici hazır cevapları ve sağlam yumrukları bile Dartwell Lisesi'ndeki herkes tarafından zorbalık yaşamasını engellemiyordu. Çocukluğundan beri her gün ona zorbalık eden Raymond Meyers tam anlamıyla onu mahvediyordu. Gülüşler, hakaretler ve hırpalanışlar karşısında hayatta kalmaktan başka hiçbir şey yapamıyordu. Üç Silahşörler okulundaki en kötü çocuklardı: Bennett Frazier, Jordan Wallace ve Declan Lynch. Ve bir gün birden bire Naomi üçünün birden ilgisini çekti. Alaylı davranışlarına rağmen masum görüntüsü yüzünden Üç Silahşörler, Naomi'yi istediler. Ah, hayır sandığınız gibi değil, kesinlikle öyle değil. Hatta tam tersi. Oldukça basit. Naomi onların iyi kızı olacak. Onlar da Naomi'nin kötü çocukları olacak. Kitabın bütün hakları, yazarı @rubixcube89201 tarafından, Türkçe çevirisi hakları @badboysofgoodgirl tarafından saklıdır. Mizah #18

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecektir.