Seni defalarca kırsa da dönüp dolaşıp ona varıyorsun çünkü başına yıkılsa da o senin evin.

Hıçkırıkları, çığlıkları boğazında hapsolmuştu Amelia' nın. Masalının, babasının kararıyla sona erdiğini düşünüyordu. İçinden bağırıp çağırmak, öfkelenip isyan etmek geliyordu fakat yapamıyordu. Derinlerindeki o kız asaletini bozmamasını, babasının kendisi adına verdiği bu karara da boyun eğmesini söylüyordu, yapabileceği hiçbir şey olmadığını biliyordu. Her şey James' le tanışınca değişmişti. Boğazındaki hıçkırıklar yerini karnında uçuşan kelebeklere bırakmıştı, kalbi ürkekçe onun büyüsüne kapılmak için can atıyordu. Daha önce kendisini hiç bu kadar şanslı hissetmemişti, onu tanımadan önce öfkeliydi şimdiyse heyecan dört bir yanında cirit atıyordu. Amelia sonradan anladı, babası ona kendi masalını armağan etmişti...

"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."

Komutan yağız arkasını dönünce beni gülerken gördü biraz şaşkın gibiydi böyle bir şey beklemiyordu heralde baştan aşağı bı baktı dudaklarını büzdü ne tuaf adamdı Ali'yi yanına çağırdı -topla ekibi birde karşı tarafa haber ver şu ilerde ki leşleri atsın biyere -komutanım siz tek başınıza çatışmaya mi girdiniz -dedigimi yap soru sorma Ali'yi azarlamisti dijlenin gülen yüzü asilmıştı elimle kolunu tuttum -boş ver o öküz gibi baksana insan değil -amann neyse Zilan anamlarin yanına gidelim -tamam sen şu Ali ye de öyle Dijle öyle dememle gülmeye başladı Ve Ali'ye dönüp -seyy komutan biz artık gidebilirmiyiz Ali komutana doğru baktı

Bildiğiniz tüm kurt adam hikayelerini unutun. Valeri'nin dünyası küllerinden yeniden inşa edilirken tanıkları sizler olacaksınız. Daha fazlasını öğrenmek mi istiyorsun? O zaman vakit kaybetme, kahveni ve en sevdiğin atıştırmalığını al. Rahat bir koltuğa yerleş. Bu serüvene başladığında bırakman zor olacak ! #1 Mitoloji 08.02.2020 #1 Kurtadam 15.03.2020 #1 Dünya 01.04.2020 #1 Mistik 06.04.2020 #1 Dünya 07.04.2020 #1 Gençkız 15.05.2020

EN BAŞTAN YENİLENDİ VE DÜZELTİLDİ!!! Ya bir görev hayatınızı altüst ederse? DOLUNAY YALINKILIÇ Taramalı tüfek gibi çenesine rağmen askeriyenin en iyi timlerinden olan Bozkurtlarda görev yapan tek kadın. ÖMER SERDENGEÇTİ Hayatını sadece vatanına adayan bir savaşçı. Bir dev gibi koca cüsseli. Yakışıklı bir bordo bereli. Ya bu iki deli bir görev yüzünden evlenirse? _____________________________ "Zamanında bir boklar yemişsin ama ben daha seni bile tanımadan kahrını çekiyorum. Belki benim sevgilim var! Belki senin yüzünde ayrılacağız" diye bağırdım sinirli sinirli. Olmayan bir şeyden nasıl ayrılacaksam... Adamın ne suçu var Dolunay o da senin gibi belli ki! Olsun! Şu an hiçbir şeyi umursayacak, empati yapacak halde değilim! Lanet olsun! Uyuz uyuz bakıyor bir de!Ahhh gerçekten kafayı sinirden yiyeceğim! Evleneceğim ben hem de bu insan azmanıyla! Şam şeytanları adına! Ölsem ya ben hemen şurada! Bizimkilere tek tek bakıp geri Ömer'e döndüm ve ağzıma gelen onca lafa rağmen söyleyeceğim en pis şekilde söyledim lafımı ela gözlere bakmamaya çalışarak. "Hulk kılıklı!" Tam arkamı dönüp yürümeye başlamıştım ki Ömer lafıyla olduğum yerde kalakaldım. "Emin ol ki ileride senin gibi biriyle evleneceğim bilseydim hayatta o işe burnumu sokmazdım!"

Ben kilometrelerin yok sayıldığı aşklara inanmazdım. Kimse canlı kanlı görmediği bir insana 'Seni seviyorum' diyemezdi. Ve tükürdüğünü yalamayı seven ben, yine yanılmıştım. Yazılma tarihi 22 Nisan 2019 - 26 Eylül 2019 25.05&13.08&10.10.2019&24.11.20 Mizah #1 10.06.2019&01.05.2020 Texting #1 08.08&04.10.2019&25.11.2020 Romantizm #1 © Hikayenin tüm hakları saklıdır. ©

#1 suç #1 mafya 28 Kasım NOT; Bu hikaye tamamlandığında genel kurgu aynı kalmak üzere yapısal değişiklikler yapıp tekrardan yazacağım. Eylül'de sınavım olduğu için tekrar yazmam bu tarihten sonra olabilir. Karakterleri neden ve nereden yola çıkarak yazdığımıda ekleyeceğim. "Sen hiç bir katille aynı masada yemek yedin mi? Ben hergün bir katile hizmet ediyorum, aynı sofrada yemek yiyorum, aynı yatakta uyuyorum." Kapkara gözlerin hüzünle kısıldığını gördü ilk defa. Sanki konuşsa Sima'nın tüm acılarından daha çok acı çekiyor gibiydi ama susmayı seçiyordu. Purosunu dudağının kenarına iliştirip pencereden dışarıyı seyretmeyi... " Karanlıktan korkardım. Kalbimdeki karanlık odamdaki karanlığı geçtiğinde korkmamayı öğrendim." Sima yedi yaşındayken ailesi hiç tanımadığı kişiler tarafından katledildi. Uzun yıllar acılar içinde geçen hayatının ardından gelen umut ışığının peşinde koşmayı seçmişti. Ailesini öldüren kişileri bulmak için İtalyan asıllı bir ailenin yanında çalışmaya başladığında herşey istediği gibi devam ediyordu. İnandığı gerçekler kendini yüz üstü bıraktığında bulabildiği her şeye tutunması... Sima aşkı ile buz dağından daha soğuk dediği Benedetto'nun kalbindeki buzları eritebilecek mi? ~~~~~~~~♡~~~~~~~~

O kızıl güzel, masamıza ilk oturduğu an içime kor bıraktı. Onu asla kardeşim olarak görmedim. Yüzündeki her bir çilin yerini ezbere biliyorum. Bir gün benim olacak. Tek yapmam gereken büyümesini beklemek. - Komşu çocuğu Barış- 8 yaşımdan beri her sabah onların kahvaltı sofralarındayım. Tam karşısındaki sandalye benim yerim. Simsiyah zindan gözleri beni içine hapsetti. Birgün beni seveceğini hayal bile edemezdim. - Komşu kızı Gamze - BAŞLAYINCA DURAMAYACAĞINIZ, İÇTEN BİR HİKAYE.. Küfür ve +18 sahneler içerir.

(Kitap olacağı icin sadece bir kısmı buradadır) "Koruma şirketinize söyleyin, ben kadın koruma istemiyorum." Dedi birden. Dişlerimi sıktım. Demek bu yüzden öyle demişti Patron. "Koruma şirketimiz beni gönderdi, beğenseniz de beğenmeseniz de ben koruyacağım sizi" dediğimde soğukça güldü. "Seni kim koruyacak" dediğinde başımın arkasına silahı dayadı iri adam. Mert Bey 'e bakmaya başladım. Yüzünde sebepsiz bir gülümseme vardı. Gözlüğümü çıkarttım. Sanırım bu testti. Bende Patronumun yüzünü kara çıkartmayacaktım. "Seni kim koruyacak dedim" "Kendimi değil, sizi korumaya geldim. Silah size değil bana doğrultuldu" dediğimde gülümsemesi yayıldı yüzünde. "Taner, bana doğrult silahı" der demez silah ona doğru dönecekken tekme atıp bileğine silahı düşürdüm. Elini alıp kıvırdım, arkasına verince acıdan kıvranmaya başladı. Boyunu küçültmek için dizlerinin iç kısmına vurdum yere diz çöktü. Başımı kaldırıp Mert Bey 'e baktım. Başını salladı olumlu anlamda. "Hoş geldin, Nisan" dedi gülerek. (Kitap olacağı icin sadece bir kısmı buradadır)