Almam gereken bir intikamım var benim. Herkesten, her şeyden. Ailemden, eskilerden, anılardan, arkadaşlarımdan. Çok yandı canım. Çok yaktılar. Öyle şeyler yaşattılar ki bana, çocukluğum mahvoldu, gençliğim elimden alındı. Küçücük yaşta büyümeyi öğrendim ben. Küçücükken kendim ayakta durmayı öğrendım..

Benim tanıdığım kadarıyla dost yazar Hamdi Ülker dörtdörtlük bir edebiyat adamı ve eleştirmeni. Daha önce Sarıkamış, Bana Aşkı Anlatır mısın ve Dergâh adlı romanlarını okumuş çok duygulanmıştım. Türk Dil Kurumu tarafından yayınlanmış olan Uzak Uçan Kuşlar ve Miras adlı hikâyelerinin de bulunduğu on üç eserden oluşan kitabının adı Son Cemre, Tilki Kitap tarafından yayınlanmak üzere okumak bahtiyarlığına eriştim. Çok etkilendim. O kadar duygulandım ki keşke ben şair Cemal Safi değil de dost Hamdi Ülker gibi bir hikâye yazarı olsaydım diyecek kadar imrendim. Bu kitabı okuduğunuzda bana hak vereceğinizden eminim. Kendisine edebiyat yolunda selamet diler, Türk edebiyatı adına teşekkür ederken Sâfi sevgilerimle gözlerinden öperim. -Cemâl Sâfi-

.

Bir insan nasıl kendi acısından zevk alabilir? Soruyu düzeltiyorum; Genç bir kız gölgede sürdüğü hayatına kendisinden daha karanlık bir insanı nasıl sokabilir? - "Şu akan kanı görüyormusun? İşte bu benim tek eğlencem." "Biliyorum, benimkide sen olacaksın.." - DİPNOT: Bu hikaye kötü çocuk/masum kız tarzı bir hikaye değildir. - KORKU #1 PARANORMAL#1

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Kendisini kaçıran adama bağlanan mal bir kız, ve kaçırdığı kıza aşık olan bir gerizekalının hikayesi.

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Her şey,bir erkeğin hapşırmasıyla ve benim"Çok yaşa!"diye bağırmamla başladı...