Değer vermek. Bu dünya üzerinde yapılabilecek en güzel yatırım. Sizi hayata bağlayıp yaşamak için bir sebep olur her zaman. Değer verdiğimiz insanları karşılıksız severiz. O insanlar her zaman mükemmellerdir bizim için. Benim bu dünya üzerinde değer verdiğim iki kişi var; İlki benim bu dünyaya geliş sebebim olan, beni karşılıksız seven ve koruyan Kadın. Mutluluğumla mutlu olup hüzünlerime her zaman ortak olup benimle hem gülen hem de ağlayan Kadın. Annem. Tek gerçek dostum. Arkadaşım. Diğeri güzelliğine sarhoş olduğum Adam. Karşılıksız sevdiğim, gülüşüyle mutlu olduğum, saçlarına özlem duyduğum, kirpiklerinde kaybolmak istediğim, bahçede çay içerken gülüp beni kendine hapsedip, aynı zamanda özgür bırakan kıvırcık saçlı Adam. Gülünce gözlerinden cennet dökülen, güzel Adam. Sevgiyi en çok hak eden Değer verdiğim tek Adam.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."