Sonsuzluğa gözlerini dikmiş, sonsuzluk için gözlerini kapatmaya hazır bir genç.

'Güçlünün daha güçlü olduğu, fakirin daha fakir olduğu çağdan sesleniyorum. Hoşunuza gitmedi mi? O zaman televizyonu açın. Bakın, orada her şey günlük güneşlik.' 80 kuşağından sıradan bir genç... Öykü Tan... Üniversiteden sonra ışıltılı bir yaşam hayal ederken; özel iş yerlerinden kapı dışarı edilmek, her atama döneminde boşu boşuna beklemek gibi rutin bir hayatı vardır. Evrene verdiği mesajlar bir sabah geri döner ve tüm hayatı değişir. Yetişkin kafasında lise sıralarına dönmüş bir ergen olarak farklı bir paralel evrende yeni nesile adapte olmaya çalışır. 'Biliyor musunuz, o günlere geri dönmek isterdim. Toplumsal ayrışmanın bu boyutlarda olmadığı döneme... Canlı bombaların, savaşların, karışıklıkların bu kadar yaygın olmadığı döneme... Tecavüzün bu kadar meşrulaşmadığı döneme... Ve kesinlikle müziğin daha iyi olduğu döneme!' Ruhumu satsam geçinebilir miydim acaba?

Aşkın yabancısıydım ben bilmezdim nasıl olduğunu etraftan duyduğum eleştirileri bilirdim . "Aşkın gözü kördür " "Gönül bu güllede konar bok 'a da" Yoksa o laf "Gönül bu otada konar bokada" gibi bir şey miydi ? Ben çok acı çekmiştim ruhum yaralarla kaplıydı kalbim yorgun düşmüştü. Peki ya ruhumdaki yaraları kapatıp kalbimi eğlendirip dinlendirebilecek acılarımı alabilecek kişi kimdi ? (50 oy 10 yorum olmadan yeni bölümler gelmiycektir ) Kitabıma kapak yapabilecekler özelden mesaj atsın

#1 in Genç Kız Edebiyatı 6.11.2015 ©Tüm Hakları Saklıdır. Bir kadın kendini değiştirmek istediğinde, ona engel olabilecek hiçbir yemek yoktur. Öykü, hayatını zorlaştıracak her şeye sahipti. Çalıştığı dergide gıcık bir müdire √ İnsanın dikkatini dağıtacak türden yakışıklı bir patron √ Fazla kilolar √ Sürekli topuz yapılan saçlar √ Paçoz kıyafetler √ Bu liste böyle uzayıp giderdi. Ancak bir gün bir şey oldu ve Öykü artık böyle devam edemeyeceğine karar verdi. Hayatını değiştirecekti. Ve buna, fazla kilolarından kurtularak başlamalıydı. Onlardan kurtulmak için ihtiyacı olan şeyler onda var mıydı peki? Fazlasıyla vardı. Azim √ Uyuz ve süper çekici müdiresi Seçil, ondan dergiye bir köşe hazırlamasını istemişti. Öykü, yeterince iyi yazılar yazamazsa işini kaybedeceğini biliyordu. İlham gelsin diye beklerken, aradığı şeyi aynada gördü. Kendini yazacaktı. Kendi zayıflama hikayesini ve bugüne kadar neler yaşadığını... Bu büyük riskti çünkü ilgi çekici bir konu gibi görünmüyordu. Ancak ilk yazı yayınlandığında, herkesi şaşkına uğratacak gelişmeler oldu. Artık Öykü'nün hayatı, kontrol edemeyeceği bir şekilde değişmişti. Külkedisi, küllerinden doğacaktı!

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

kahkahalar etrafımızı sarmıştı. Elimden tutmuştu.koşuyoduk. Ben biraz ondan gerideydim. Ama onu bırakmıyodum. Anlamadığım nasıl gülebiliyorum? Ben ya... ben Boğazına kadar kin ,nefret ve intikam duygusuna batmış ben nasıl gülebiliyorum? O 'mu güldürüyo beni ? Ela gözleri, siyahla kahverengi arasında kalmış dolgun saçları, benimki gibide bal dudakları vardı güzelde bi burnu o 'mu beni güldürüyodu?sirvi dişleri onu vampire benzetiyodu,ancak soluk bi teni yoktu.bi anda durduk . Ilk gözlerimin içine baktı. Sonrada sarıldı bana . Boyunun benden uzun olduğunu şimdi fark etmiştim. "Beni hiç bırakma "dedi. "Bunu bi düşünücem "dedim . Sonra ayrıldık .eleri elerimi bıraktığı an bi şey oldu. Heryer karardı. Yüzümdeki gülümseme soldu. işte yanlız ve mutsuz gerçek bendim.Tepeden tek bi ışık vurdu olduğum yere. ama diğer heryer karanlık. Arkamı döndüğümdeyse büyükçe bi boy aynası vardı. Fısıltılar duymaya başladım.sonra nefret etiğim su damlaları sesi .çocukken ağlayışlarım .(kesit 7.bölümden)