Yaşamdan vazgeçmiş bir kız, ölümden daha derin birine el uzatırsa ne olur? Kanatları kırık kelebek, görkemli büyük denize uçabilir mi? Peki ya bu deniz, kelebeği asla bırakmak istemez, ona dalgalarıyla sarılırsa, ne olacak? ••••••••• "Araftı o. Aldığım nefes ile verdiğim nefes arasındaki o kısa andı.Ciğerlerimi yakac...
Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırak...
İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu...
Yıkıma uğrayan her ruhun bir kurtarıcısı vardır. (Acının İzleri kitabının ikincisidir. Bu hikâyeye başlamak için ilk önce profilimdeki Acının İzleri adlı ilk kitabı bitirmelisiniz.)
|Kusursuz, Kusurlu'nun yan kitabıdır. Spoiler içerir. Kusurlu'yu okumadan okumanızı önermiyorum.| "Kusurlu bedeninin içindeki kusursuz kalbine vurgundum." Genç bir adam düşünün, içinde umutlarını, hayallerini ve duygularını öldürmüş genç bir kıza sonsuzca aşk besleyen. Genç bir adam düşünün, genç kızı tüm kusurlarına...
Gölgelerin içinde yaşamalıyım ben. Gölgelere mahkûm olmaya zorlanan bir bedenim, karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum var. Hayatımsa yarım, adımın aksine nefessiz. Hayatın bana bir can borcu var ya da belki benim ödemem gereken bir bedeldi yıllar önceki. Yaşamama karşılık. Ben karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum...