Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

*Her son bir başlangıçtır.* "Benim sonum onun elindendi." **** "Sorun ne?" Dedi sırıtıp bana bakarken. "Sorun sensin aptal!" "Ben mi?" "Aynen öyle sen!" dedim ses tellerimi yırtarcasına."Peşimde dolanmayı kes!" "Ya kesmezsem?" "Çözüm kolay:Senden kaçarım." "Ya seni yine bulursam?" Dedi kaşlarını kaldırarak.Pes ediyordum. Omuzlarımı düşürdüm. "İşte o zaman artık sana karşı koymayı bırakırım." "...Yani?" "Yani,işte o zaman pes eder ve senden kaçmayı bırakırım. Tamamen sana kapılırım."Üzgünce Kafamı eğip Ağlamamak için dudaklarımı ısırdım. "Kaç." "Ne?" "Git buradan benden kaç , uzaklaş." "Neden?" "Kaç ki seni yeniden bulayım ,prenses." *TEOG nedeniyle minik bir ara verildi TEOG'tan sonra hemen yeni bölüm gelecek ^-^*

Genç adamın içindeki canavar kükrüyor, onu tüketmekle tehdit ediyordu; en sonunda, yılların çağrısı o gece cevabını buldu. Güzel, masum bir kız ona cevap verdi, karanlığına ışık oldu. Onun tutkusu cesareti ve masumiyeti genç adamın içinde uzun süredir uyuyan şefkati uyandırdı. Onun ruhundaki karanlığı çekip alacak tek kişi oydu. Birbirlerinden ayrıyken eksik, çaresizlerdi. Bedensel ve ruhsal olarak birbirlerine kenetlenmişlerdi; birbirlerini iyileştirebiliyor ve gecelerini aşkla doldurabiliyorlardı... Justin Bieber Fan Fiction hikayesidir.