Birbirinden ayrılmaya çalışan ama başaramayan iki çift!

"Efna." "Efendim Ömer." "Yeniden çiçeklensen?" "Anlamadım? " "Ben yeniden çiceklenmeni istiyorum... Benimle." ♡°°

İki polisin inanılmaz aşkı... Derin-Özgür İki karakterin de birbirinden değişik huyları vardır... Derin; babasının ölümünden sonra yıkılmıştır. Onu dengede tutan tek şey babasına verdiği sözdür... 5 yıllık polislik yapmaktadır. Mesleğini babasından kalan bir hatıra olarak görmektedir. İzmir'den İstanbul' a tayini çıkmıştır. 25 yaşında genç bir kadın olan Derin, hayatın ona verdiği zorluklara göğüs germeyi, sonuna kadar savaşmayı öğrenmiştir. Sinirli ve inatçı bir yapıya sahiptir. Özgür; yetimhane çocuğudur. 13 yaşında üvey evlat edinilerek yeni bir hayata başlamıştır. Duygudan ve sevgiden yoksun bir adamdır. Koruyucu ailesi ona ne kadar destek olsa da o yinede kendi öz ailesinin hasretiyle yanıp tutuşmaktadır. 8 yıllık polislik yapmaktadır. Mesleğine sırıl sıklam aşık olan Özgür Saye, hiçbir yanlışı göz ardı etmeyen dobra ve huysuz bir yapıya sahiptir... 27 ocak 2017

"Sen bir tırtılsın" dedi bana. "...ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum." Ardından bir kez daha gülümsedi. Yemin ederim ki o gülümsemenin yerine bana bir tokat atmasını isterdim. Kelimelerin, acısına bulanıp gülümsemesinin altında sessiz sedasız ezilişini hissettim. Bilmediği bir şey vardı; ben, bilmediğimi sandığı o cümlenin devamını biliyordum, bunu onun satırlarında okumuştum. Sen bir tırtılsın, ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum... ve sonra kendi kanatların parçalayışını. Arsıl Alaz işte buydu, zihnimin dolunayı. Düşüncelerimi, her yanıma nüfuz eden karanlığın ıstırabından arındırıp ışığını avuçlarıma bırakan adam, o bunu hak etmiyor. Bense, kurak bir toprağa düşmüş küçük bir su damlasıyım. O toprağı yeşil vadilere dönüştüremem, dev bir nehrin çağlamasını sağlayamam. Düştüğüm toprak beni içine çekene kadar bir yanımı güneşin sıcağına feda edebilecek kadar güçlüyüm yalnızca. Yine de aldığım nefesin bile bir gün bana yabancı olacağını hatırlamak istemezdim. Helya ALAZ

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Önüme uzattığı kağıdı okurken gülümsedim. Parmaklarımla kavradığım kalemi kağıda değdirip tüm bilmişliğimle yazmaya başladım ve kağıdı ona doğru itekledim. "Defol yazarken kesme işaretiyle ayıramazsın." Sesli bir şekilde okuduğunda dudakları kıvrıldı ve iki gamzesi açığa çıktı. Kesinlikle bu gamzeler benim için kurulan bir tuzaktı. Yazmaya zorladığı kalemin mürekkebi bitmeye yakındı. Benim gibi son raddesine kadar dayanamamıştı, siyah mürekkep. Parmaklarımla kalemi elinden çektim. Kağıt yazılmaktan yorulmuştu. Ne söyleyecekse dudaklarından dökülmeliydi kelimeleri. "Benim yazdığım şeklin anlamı başka. Farklı bir anlam taşıyor." "Nasıl bir anlam?" Birkaç adımda bedenini koltukta bana doğru kaydırıp dizlerimin üzerindeki elimi tuttu. "Ya defol, ya da..." Yutkundu. Öylesine soğuktu ki sesi... Öylesine can yakıcı, söyleyeceklerinden öylesine bağımsız. "Ya da" dedim beklentiyle. "Ya da yanımda ol." DEF' OL 26.03.2016... Kitabın adı şu anlık geçici.

Kafanızda kurguladığınız hayaller gerçek olsa ne yapardınız? Sanal bir ilişkiye ne kadar dokunabilirsiniz? "Neden benimle uyuyorsun?" "Çünkü hiç bir çıkarım yok" Birine kilometrelerce uzakken, bir o kadar yakın olunabileceğini o gün anladım. Bunu kelimelere dökemem ama hissediyorum. * Her insanın iki yüzü var; günün gecesi, ayın güneşi. Her kalbin iki canı var, biri teninde atar biri ruhunda. Her gözün iki rengi var biri siyah biri beyaz. Zıt göründükleri kadar da yakın birbirine, muhtaç. Bu hikayeyi seveceksiniz. Çünkü her kötülüğün bir sebebi var.