💝 Bedirhan ALEMDAR - Ebrar ÇETİN 💝 Bedirhan... Yaşadıklarıyla her şeye küsen ve sadece bu hayatta yaşama sebebi olan engelli oğlu Samet' e bağlı mükemmel bir genç adam... Babalık duygusuyla oğlunu yalnız bırakmayan ve onu kendinden çok seven fedakâr adam... Ebrar... Yüzünden gülümsemesi hiçbir zaman eksik olmayan genç kız. Ne yaşarsa yaşasın, asla hayata küsmeyen, yaşamı boyunca tüm renklere yer veren genç bir kız. Bu yeni kurgumda beni yalnız bırakmazsanız sevinirim. Yayınlanma Tarihi: 01.01.2016

Uğruna öl deseler düşünmeyecek kadar seven bir kadındı Deniz. Ama ölmekten beter edildi. Sevdiğinden ayrılırken ondan bir parça kalsın istemişti. En güzel parçayı aldı, oğlunu, Baranı.. 'Akşam üstü kucağında oğlu ile oturmuş karşısında ki denizi izliyorlardı. Arkalarında, kendisini üçüncü kez öldürmek için bekleyen adamdan habersiz. Oğlu anlamıştı sanki bu vedayı sessizce annesinin göğsünde bakıyordu karşısına, güneş battıkça denize vuran kızıllık hüzün düşürmüştü kadının yüreğine, bu son sarılışı mıydı oğluna? Nasıl gaddarlaşmıstı arkasında ki adam, aşkı ile yandığı adam... deniz tamamen kızıla döndüğünde oğlu konuştu bu kez ve belki de son kez... -anne Ilk yutkundu kadın sonra cevapladı -efendim annem Oğlu sağ elinin işaret parmağı ile kızıla dönen denizi gösterip konuştu -bak! DENIZ YANIYOR... BU BİR ACI HİKAYESİDİR !

Yıllarca yurtdışında doktorluk yapan Çağlar ; ailesinin yanına Türkiye ye döndüğü zaman hayatının hiç te eskisi gibi olamayacağını bir çift mavi göze bakınca anlar..

"Seni istiyorum!" "İstediğin bir beden... Her gece sahip olduğun ancak hor gördüğün bedenler gibi geceni geçireceğin sıcak bir ten... Ben değilim..." "Senden ne kadar uzağa kaçarsam, o kadar hızla sana çarpıyorum. Düşüncelerime sızıyorsun ve bu daha önce deneyimlediğim bir şey değil. Böylesi başıma gelmedi. Nedense bir bedenden fazlasısın benim için... Kokun beni sakinleştiriyor, gözlerin huzur veriyor, dudakların beni sahipleniyor, bir dokunuşun kor gibi bedenimi yakmaya yetiyor. En azılı korkularımın başlıca sebebisin ne var ki şimdiye kadar hiçbir şeyi seni istediğim kadar istemedim. Bedeninde hüküm sürmek istiyorum. Seni hissetmek istiyorum... delice fakat beni hissetmene ihtiyacım var... Sonu umurumda değil. Cennette... Cehennem de..." ... İki hayatzedenin hikayesi... kalbini kaç kez onarırsın yeniden kırılsın diye? hayal bile kuramadığın bir yaşamın varken umuduna nasıl tutunursun? geçmişten çıkardığın dersler seni mutlu etmeye yeter mi? ya doğrularına rağmen aşk uğruna yanlışa boyun eğer misin? gözyaşlarını tuttukça hayata meydan okursun ama hayat, gök gürültüsü gibi patlar ve içindeki çocuğu ağlatır...

Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.

Zeliha adı gibi güzel bir kadındır . Ne var ki talihi kendisi gibi güzel olamamış daha 25 yaşında olmasına rağmen iki çocuğuyla ortada kalmıştır . Zaten kader hiç yüzüne gülmemiştir ki . Ta ki Yağızla tanışana kadar . Yağız ciddi bir iş adamıdır . Bugüne kadar ne yaptıysa ölçüp tartmış ve öyle yapmıştır ama Zelihayla tanışınca bütün hayatı değişir . Acaba kader onların yüzüne gülecek midir?

Küstüm Ben Kendimle Affedemem Asla Gençliğimde Yaptığım Hataları Bir Anlık Öfkeyle Nasıl Bırakırım Seni Pişmanlık Bu Kadar Acı Olmamalı Gözleri gözlerime , sözleri kalbime dokunmuştu. Evet pişmanlığını çok net görüyordum, hissediyordum. Ama yetmiyordu işte. Hatırladığım anılarım, gözümde canlanan görüntüleri aradan seneler geçmemiş gibi tazecikti. İlk günkü kadar acıtıyordu canımı. Kavuruyordu tüm benliğimi. Sıkışıp kaldığım senelerin içinde kaybolmuştum ben. Yeni yeni benliğini bulan bir genç kadar savunmasızdım. Küstüm Ben Kendimle Affedemem Asla Haram Zehir Oldu Hep Yıllarım Bir Şansın Daha Var Sil Baştan Deseler Ben Akıllanmam Yine Aynısını Yaparım Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Benim sahnemi benim için ele geçirmişti. Ruhuma ilaç olan müzik, bu gece iğnelerini batırıyordu tenime. Evet gençtik, hata yaptık ama kaybettiğim seneleri ve yaşadıklarımı düşündükçe içimdeki öfke alev olup akıyordu dilimden. Affedemiyordum... Affetmek istemiyordum... Affedemezdim... Berat'ın bir kez daha beni yıkmasına izin veremezdim. ******* Vazgeçilmiş hayatlar...küçük yanlışlar...büyük sırlar. Küçük bir gençlik hatasının doğurduğu büyük bir kaza. 1 ölü, 1 yaralı. Bir aşık, Bir çaresiz. Biri çaresizliğine tutunurken,diğeri aşkının acısında boğulan iki adam. Ve kayıp bir ruh'un ölü bir kimlikte yaşamı. Bir umut çiçeğiydi Altın Kadeh... Kimilerine Umut olacak, Kimilerinin Umudunu solduracak.

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

O; Baran'dı. Yanlış onun göbek adıydı, kaderiydi... O; Zeynep'ti. Doğruluk onun kanına, ruhuna işlemişti. Onlarınki belki de zıt kutupların birbirini çekmesiydi. Belki de değildi... Her karanın içinde bir ak, her akın içinde bir kara vardı. Belki de bundandı birbirlerini tamamlıyor olmaları, birbirlerine iyi gelmeleri, birbirlerine çekilmeleri... Ama bir yanlışlık vardı. Eksiklik vardı. Zaten her şey de dört dörtlük olmazdı..

》》İyiyle kötüyü ayıran çizgi kalbin içinden geçer.Peki kim kendi kalbinin bir parçasını yok etmek ister? (Aleksandr Solzhenitsyn)《《 Kendi ömrü ile sınanandı Ömür. Güçlü bir taşra kızıydı... İçine kapanık, Sert. Başarılı bir doktordu Sertan. Etrafına iyilik katan... İlgili ve hayat dolu. İkizinin tam tersiydi Bertan. Umursamaz ama hırslı... Acımasız, Kötü. Birbirlerinin hayatlarına hayat katan insanlardı onlar. Rollerini en iyi şekilde oynayan. Her insan farklı bir dünyaydı. Her insan farklı bir yaşam... Ömür'ün umudu olan Sertan. Sertan'a yoldaş olan Bertan. Bertan'a hayat olandı Ömür. Bir ateş gibiydi onlar, ne yaparsan yap kül olan... ♤♤Bazı şeyler kaybetmeden, kazanılmaz. Aşk, dostluk ve insanlık gibi...♧♧